Władysław Pęgowski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Władysław Pęgowski, pisany również Pągowski herbu Sulima (ur. 18 września 1831 w Bieczu, zm. 8 grudnia 1881 w Wiedniu) – prawnik, sędzia, ziemianin, polityk konserwatywny, poseł do austriackiej Rady Państwa.
herb Sulima | |
Rodzina |
Pęgowscy herbu Sulima |
---|---|
Ojciec |
Felicjan Pęgowski |
Matka |
Maria z Gumplowiczów |
Żona |
Maria z Przybyłowiczów |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
poseł do austriackiej Rady Państwa
kadencja VI | |
Okres |
od 1 kwietnia 1880 |
Przynależność polityczna |
Koło Polskie – konserwatyści stańczycy |
Poprzednik | |
Następca |
Ukończył gimnazjum w Krakowie. Studiował filozofię (1848-1850) a następnie prawo (1850-1853) na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. Od 1853 pracował w sądownictwie galicyjskim, najpierw jako praktykant w Sądzie Krajowym w Krakowie. Potem był auskultantem (1885-1860) i adiunktem sądowym (1861-1862) w Sądzie Obwodowym w Stanisławowie[2]. Następnie adiunkt sądowy (1863-1867) w Sądzie Krajowym w Krakowie[3]. W randze adiunkta był sędzią (1868) Sądu Powiatowego w Dobczycach w pow. wielickim[4]. Sędzia Sądu Powiatowego w Pilznie (1868-1869)[5] i Bochni (1870-1872)[6] Następnie jako radca sądu krajowego był sędzią Sądu Obwodowego w Tarnowie (1872-1874)[7] a potem sędzią Sądu Krajowego w Krakowie (1875-1881)[8].
Ziemianin, właściciel majątku Sobolów w powiecie bocheńskim[1] oraz dóbr Łącze Górne i Podolany. Politycznie związany z konserwatystami krakowskimi – stańczykami. Członek Rady Powiatowej w Pilznie (1870)[9] z grupy gmin miejskich, członek Rady Powiatowej i Wydziału Powiatowego w Bochni (1871-1872)[10] z grupy większej własności, następnie członek Rady Powiatowej w Tarnowie (1875)[11]. Członek Wydziału Kasy Oszczędności w Krakowie (1880-1881)[12].
Poseł do austriackiej Rady Państwa VI kadencji (1 kwietnia 1880 – 8 grudnia 1881) wybrany w wyborach uzupełniających w kurii I (większej własności) z okręgu wyborczego nr 3 (Bochnia-Wieliczka–Brzesko) po rezygnacji Henryka Konopki. Po jego śmierci mandat objął Atanazy Benoe[13]. W parlamencie austriackim był członkiem Koła Polskiego w Wiedniu[1], należąc do grupy posłów konserwatywnych stańczyków.