Województwo krakowskie (1945–1975)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Województwo krakowskie – dawna jednostka podziału administracyjnego Polski, ze stolicą w Krakowie, powołana 28 czerwca 1946 roku[1], podzielona w 1975 na nowe, mniejsze województwa (krakowskie, nowosądeckie, tarnowskie, bielskie, katowickie i kieleckie). Województwo kilkukrotnie zmieniało swoje granice.
Ten artykuł dotyczy województwa krakowskiego w latach 1945–1975. Zobacz też: województwo krakowskie. |
Szybkie fakty Państwo, Siedziba wojewody i sejmiku ...
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Siedziba wojewody i sejmiku | |||||
Powierzchnia |
15 355 km² | ||||
Populacja (31 XII 1974) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość |
145 os./km² | ||||
Podział administracyjny | |||||
| |||||
Położenie na mapie Polski |
Zamknij
Województwo krakowskie objęło swoim obszarem teren obecnego województwa małopolskiego (bez powiatu gorlickiego) oraz Jaworzno, powiat żywiecki i bialski (zlikwidowany i podzielony w 1951).
W 1966 miasto Kraków i województwo krakowskie zostały odznaczone Orderem Budowniczych Polski Ludowej[2].
Podział na powiaty:
- powiaty miejskie (grodzkie): Kraków (od 1957 jako miasto wydzielone z województwa), od 1951: Nowy Sącz, Tarnów, Zakopane, od 1956: Jaworzno
- powiaty ziemskie: bialski (do 1951), bocheński, brzeski, chrzanowski, dąbrowski, krakowski, limanowski, miechowski, myślenicki, nowosądecki, nowotarski, olkuski, oświęcimski (od 1951), tarnowski, wadowicki, żywiecki