Województwo białostockie (1975–1998)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Województwo białostockie – jedno z 49 województw istniejących w latach 1975–1998, położone w północno-wschodniej Polsce.
Ten artykuł dotyczy województwa białostockiego w latach 1975–1998. Zobacz też: stronę ujednoznaczniającą. |
Szybkie fakty Państwo, Data powstania ...
| ||||
1975–1998 | ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Data powstania |
1 czerwca 1975 | |||
Data likwidacji |
31 grudnia 1998 | |||
Siedziba wojewody i sejmiku | ||||
Powierzchnia |
10 055 km² | |||
Populacja (1998) • liczba ludności |
| |||
• gęstość |
69,8 os./km² | |||
Tablice rejestracyjne |
BK, BT, BI | |||
Położenie na mapie Polski |
Zamknij
W 1975 r. dotychczasowe województwo białostockie podzielono pomiędzy 3 mniejsze województwa: białostockie, łomżyńskie i suwalskie.
Obszar województwa wynosił 10 055 km² (4 miejsce), a jego ludność w 1994 r. ok. 700 000 mieszkańców. Podzielone było na 20 miast i 50 gmin. Graniczyło z 4 województwami: suwalskim, łomżyńskim, siedleckim i bialskopodlaskim oraz do 1991 r. z ZSRR (Białoruską SRR), później z niepodległą Białorusią. W 1999 roku teren województwa w całości wszedł w skład województwa podlaskiego ze stolicą w Białymstoku.