Wojna Francji z Ligą Augsburską
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojna Francji z Ligą Augsburską zwana także wojną dziewięcioletnią, wojną orleańską, wojną o sukcesję w Palatynacie albo po prostu wojną palatynacką trwająca od 1688 do 1697 rozpoczęła się prowokacją francuskiego władcy Ludwika XIV, w której zażądał praw i alodiów rzekomo należących się[1] księciu Filipowi Orleańskiemu poprzez jego małżeństwo z Liselottą Palatynacką. W tej wojnie Francja dążyła do formalnej akceptacji przez cesarza rzymskiego swoich poprzednich zdobyczy terytorialnych zrealizowanych w ramach polityki reunionów.
Oblężenie Namur w 1695 | |||
Czas |
1688-1697 | ||
---|---|---|---|
Terytorium |
Palatynat Reński, Flandria | ||
Przyczyna |
wkroczenie wojsk francuskich do Palatynatu Reńskiego | ||
Wynik | |||
Strony konfliktu | |||
| |||
brak współrzędnych |
Doprowadziły do niej dwa konflikty, które powstały w wyniku ingerencji Ludwika XIV w politykę Rzeszy. Pierwszy to próba wprowadzenia na stanowisko biskupa Kolonii swojego protegowanego Wilhelma von Furstenberga, przeciwko jednemu z kandydatów z Wittelsbach popieranemu przez papieża i cesarza. Z kolei w 1688 Ludwik XIV w imieniu swojej krewnej Elżbiety Wittelsbach zażądał prawa do dziedzictwa palatynackiego. Zimą 1688 wojska francuskie wtargnęły do Palatynatu puszczając z dymem liczne miasta i wioski. Przeciwko Francuzom szybko sformował się ruch oporu w całym landzie. Do końca 1689 r. w ręce sił Rzeszy wpadły Kolonia i Koblencja. W kwietniu 1689 król angielski Wilhelm III Orański powołał ligę antyfrancuską, nazwaną Wielką Koalicją (ang. Grand Alliance), w skład której weszły Rzesza, Anglia, Holandia, Hiszpania i Sabaudia. Po ciężkich walkach Francuzi zepchnięci zostali do defensywy. Jednak sprzymierzonym brakowało sił aby zupełnie zniszczyć wojska Ludwika XIV – Wilhelm Orański musiał walczyć o władzę w kraju, natomiast cesarz uwikłany był w wojnę z Turcją.
W bitwie morskiej pod La Hogue, rozegranej w dniach 27 maja–3 czerwca 1692 (17–23 maja według używanego wtedy w Anglii kalendarza juliańskiego), flota angielska rozbiła Francuzów, zapobiegając tym samym ostatecznie francuskim planom restytucji Stuartów w osobie zdetronizowanego Jakuba II. W końcu 20 września 1697 w Rijswijk zwaśnione strony zawarły pokój, na mocy którego Francja zrzekła się praw w Palatynacie, zwróciła Barcelonę i Luksemburg Hiszpanii i uznała księcia Lotaryngii, nie tracąc jednak zagarniętego wcześniej Strasburga. Holandia otrzymała natomiast utracone ziemie graniczne i korzystne warunki handlowe z Francją.