Zapalenie płuc
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zapalenie płuc – stan zapalny płuc atakujący pęcherzyki płucne[1][2]. Przyczyną choroby są zwykle infekcje wirusowe lub bakteryjne albo, w rzadszych przypadkach, zakażenie innymi drobnoustrojami, reakcje na leki, a także inne czynniki, na przykład choroby autoimmunologiczne[1][3].
Zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej przedstawiające bakteryjne zapalenie płuc | |
Klasyfikacje | |
ICD-10 | |
---|---|
DiseasesDB | |
MedlinePlus | |
MeSH |
Wśród typowych objawów choroby znajdują się kaszel, ból w klatce piersiowej, gorączka oraz trudności z oddychaniem[4]. Narzędzia diagnostyczne obejmują, między innymi, zdjęcia rentgenowskie i posiew plwociny. Istnieją szczepionki zapobiegające niektórym rodzajom zapalenia płuc. Leczenie zależy od przyczyny samej choroby: przy podejrzeniu zakażenia bakteryjnego używa się antybiotyków, a w cięższych przypadkach zapalenia pacjenta zwykle przyjmuje się do szpitala.
Na zapalenie płuc choruje rocznie około 450 milionów ludzi – siedem procent ogólnej liczby ludności świata – a liczba zgonów sięga około 4 milionów. Choć w XIX w. William Osler nazwał zapalenie „kapitanem oddziałów śmierci”[5], w XX w. chorych można było leczyć skuteczniej dzięki wprowadzeniu terapii antybiotykowej i szczepionek[6]. Wciąż jednak zapalenie płuc stanowi jedną z głównych przyczyn zgonów w krajach rozwijających się, a także wśród starszych i przewlekle chorych osób oraz małych dzieci[6][7].