Zasada nadzoru kraju macierzystego
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zasada nadzoru kraju macierzystego – stanowi, że działalność instytucji kredytowej na terytorium innego państwa członkowskiego UE podlega nadzorowi bankowemu tego państwa, które wydało zezwolenie na prowadzenie działalności bankowej przez daną instytucję kredytową. Macierzyste państwo członkowskie to główny podmiot odpowiedzialny nie tylko za nadawanie licencji instytucjom kredytowym, ale także za wykonywanie funkcji nadzorczych nad ich działalnością przy użyciu instrumentów ostrożnościowych.
Jest to zasada dopełniająca zasadę jednolitej licencji. Bez jej wprowadzenia, praktyczne stosowanie single licence nie byłoby możliwe. Jest gwarantem odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa działalności bankowej, nadzoru oraz właściwego poziomu usług na terytorium całego rynku wspólnotowego.
Właściwe władze nadzorcze kraju macierzystego mogą przeprowadzić czynności kontrolne w oddziale instytucji kredytowej we własnym zakresie lub poprzez osoby upoważnione przez te władze, po uprzednim zawiadomieniu Komisji Nadzoru Bankowego o terminie i zakresie kontroli.