Zatorowość płucna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zatorowość płucna (łac. embolia arteriae pulmonalis, ang. pulmonary embolism) – choroba polegająca na zwężeniu lub zamknięciu tętnicy płucnej lub części jej rozgałęzień przez materiał zatorowy. Najczęściej jest kliniczną manifestacją żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, która oprócz zatorowości płucnej obejmuje zakrzepicę żył głębokich. Około 95% zatorów spowodowane jest skrzeplinami powstałymi w żyłach głębokich kończyn dolnych i miednicy[1][2][3].
Zator tętnicy płucnej występuje u około 650 000 osób rocznie, jest przyczyną około 200 000 zgonów rocznie powodując 15% wszystkich zgonów wewnątrzszpitalnych[1].