Zbrodnia w Łanowcach
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zbrodnia w Łanowcach – zbrodnia dokonana w nocy z 12 na 13 lutego 1944 roku przez oddział UPA[1] na ludności narodowości polskiej. Miejscem zbrodni były Łanowce w powiecie borszczowskim na Podolu[2].
Ten artykuł dotyczy zbrodni na mieszkańcach Łanowiec na Podolu. Zobacz też: Zbrodnia na uchodźcach z Łanowiec na Wołyniu. |
Tablica Pomnika ofiar zbrodni dokonanej na obywatelach polskich przez OUN-UPA wymieniająca Łanowce | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Data | |||
Liczba zabitych |
55–72 | ||
Typ ataku | |||
Sprawca | |||
48°50′29″N 25°59′31″E | |||
|
Zdaniem świadków[3] polskie osiedle Szlachta, będące częścią Łanowiec, zostało otoczone przez UPA. Drogi ucieczki na pola zostały obstawione przez upowców z bronią palną, natomiast od strony ukraińskiej części wsi do osiedla weszły bojówki dokonujące mordów i rabunku mienia Polaków. Zabijano głównie siekierami i bagnetami, do uciekających strzelano. Po zakończonej akcji większość domów została spalona.
W dzień po zbrodni do wsi przyjechała niemiecka policja i wykonała zdjęcia ofiarom. Następnie pochowano je w zbiorowej mogile na cmentarzu. Po zbrodni część ocalałych Polaków przeniosła się do Borszczowa.
Temat zbrodni w Łanowcach z lutego 1944 poruszyli m.in.[4]
- Ludwik Fijał w Łunach nad szlachtą w Łanowcach i wspomnieniach zesłańców na Sybir – maszynopis liczący 53 strony z relacją z napadu bojówek ukraińskich na Łanowce w lutym 1944 oraz opisem związanych z nim ucieczek ludności polskiej do większych miast, zawierający jako załącznik mapę Łanowców; praca jest przechowywana w Archiwum Wschodnim Fundacji Ośrodek Karta w Warszawie (sygn. AW II/2791).
- Czesława Zabłocka w Kresach wschodnich pod okupacją 1939-1940 – mój pamiętnik – 43-stronicowy rękopis zawierający m.in. opis ataków na Łanowce, Horodnię i Słobudkę Bołszowicką (sygn. AW II/1492/2kw).