Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010
XXI Zimowe Igrzyska Olimpijskie / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
XXI Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w kanadyjskim mieście Vancouver w dniach 12–28 lutego 2010 roku. Zawody, oprócz Vancouver, przeprowadzono również w Whistler oraz w Richmond.
Ilanaaq, logo igrzysk | |||
IO 2006 | |||
---|---|---|---|
Stolica igrzysk | |||
Liczba ekip |
82 | ||
Liczba sportowców |
2632 | ||
Liczba konkurencji |
86 konkurencji w 15 dyscyplinach | ||
Otwarcie | |||
Oficjalne otwarcie | |||
Zamknięcie | |||
Przysięga olimpijska |
Hayley Wickenheiser (sportowcy) | ||
Znicz olimpijski |
Catriona Le May Doan, Steve Nash, Nancy Greene, Wayne Gretzky | ||
Stadion | |||
|
Były to trzecie igrzyska olimpijskie, które rozegrano w Kanadzie. W 1976 roku organizatorem letnich igrzysk olimpijskich był Montreal, a w 1988 roku zimowe igrzyska olimpijskie organizowało Calgary. Równocześnie były to szóste zimowe igrzyska olimpijskie, które przeprowadzono w Ameryce Północnej. Ostatni raz przed igrzyskami w Vancouver takie wydarzenie w tej części świata odbyło się w 2002 roku, kiedy to organizatorem zimowych igrzysk olimpijskich było Salt Lake City.
Miasto zostało wybrane gospodarzem igrzysk, dzięki zwycięstwu w głosowaniu na organizację igrzysk podczas 115. sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Pradze 2 lipca 2003 roku.
Koszty zorganizowania zimowych igrzysk olimpijskich w 2010 roku przekroczyły 6 miliardów dolarów, podczas gdy koszty planowane w 2004 roku wynosiły 1,354 miliarda dolarów. Organizatorem XXI Zimowych Igrzysk Olimpijskich był VANOC (ang.Vancouver Organizing Committee for the 2010 Olympic and Paralympic Winter Games)[1].
Do organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 2010 roku kandydowało osiem miast: Andora, Berno, Harbin, Jaca, Pjongczang, Salzburg, Sarajewo oraz Vancouver[2]. W lipcu 2002 roku Międzynarodowy Komitet Olimpijski wybrał z tego grona cztery miasta (Berno, Pjongczang, Salzburg i Vancouver), które zostały oficjalnymi kandydatami do organizacji igrzysk. Kilka miesięcy przed finałowym głosowaniem z grona oficjalnych kandydatów wycofało się Berno[3].
Wyniki głosowania na gospodarza XXI Zimowych Igrzysk Olimpijskich | |||||
---|---|---|---|---|---|
Miasto | Państwo | Runda 1 | Runda 2 | ||
Vancouver | Kanada | 40 | 56 | ||
Pjongczang | Korea Południowa | 51 | 53 | ||
Salzburg | Austria | 16 | – | ||
Ostatecznie gospodarza wyłoniono 2 lipca 2003 roku, podczas 115. sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Pradze. W pierwszej turze głosowania, z liczbą 51 głosów, zwyciężyło południowokoreańskie Pjongczang. Do drugiej tury zakwalifikowało się także kanadyjskie Vancouver (40 głosów). Z rywalizacji odpadł natomiast austriacki Salzburg, który otrzymał 16 głosów. W drugiej, ostatniej turze, przy stosunku głosów 56:53, zwycięzcą zostało Vancouver, które pokonało Pjongczang[4].
Oficjalni sponsorzy XXI Zimowych Igrzysk Olimpijskich zostali podzieleni na 4 grupy: sponsorów międzynarodowych, sponsorów krajowych, oficjalnych partnerów i oficjalnych dostawców[5]. Międzynarodowymi sponsorami zostało 9 firm: Coca-Cola, Acer, Atos Origin, General Electric, McDonald’s, Omega, Panasonic, Samsung i Visa[6]. Początkowo w gronie tym znajdowały się także General Motors i Nortel, jednak z powodu kłopotów finansowych zrezygnowały one ze sponsorowania zawodów. Każdy z międzynarodowych sponsorów XXI Zimowych Igrzysk Olimpijskich zapłacił za możliwość sponsoringu minimum 100 milionów dolarów amerykańskich[7]. Ponadto w gronie sponsorów krajowych znalazło się 6 firm[8], w grupie oficjalnych partnerów 10 firm[9], a w gronie oficjalnych dostawców 40 firm[10].
Uczestnicy zimowych igrzysk w Vancouver w 2010 roku rywalizowali w 86 konkurencjach w 15 dyscyplinach sportowych. Po raz pierwszy w historii na igrzyskach rozegrano konkurencje skicrossu kobiet i mężczyzn[11]. Były to jedyne konkurencje debiutujące na igrzyskach, gdyż Międzynarodowy Komitet Olimpijski nie zgodził się na włączenie do programu zawodów skoków narciarskich kobiet, jazdy drużynowej w narciarstwie alpejskim, zawodów indywidualnych w curlingu i sztafety saneczkarskiej[12].
|
|
Z rozżarzonymi sercami (ang. With Glowing Hearts; fra. Avec des coeurs éclatants)
- Osobny artykuł: Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010.
Na XXI Zimowych Igrzyskach Olimpijskich wystartowała, największa w historii zimowych igrzysk olimpijskich, liczba 82. reprezentacji narodowych[13]. Najliczniej reprezentowanym kontynentem była Europa (42 kraje), a najmniej Oceania (2 państwa). Na zimowych igrzyskach zadebiutowali przedstawiciele 7 państw: Czarnogóry, Ghany, Kajmanów, Kolumbii, Pakistanu, Serbii i Peru. Najliczniej reprezentowanymi państwami były Stany Zjednoczone (216 zawodników i zawodniczek), Kanada (206) i Rosja (187). W porównaniu z poprzednimi igrzyskami, w Vancouver zabrakło przedstawicieli Kenii, Kostaryki, Luksemburga, Madagaskaru, Tajlandii, Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych oraz Wenezueli.
Logo
Oficjalne logo zimowych igrzysk olimpijskich w Vancouver nosi nazwę Ilanaaq, co w języku Inuitów oznacza przyjaciela. Logo oparte jest na Inuksuku – rzeźbie Inuitów. Przedstawia bryły w kształtach i kolorach mających nawiązywać do poszczególnych regionów Kanady. Niebieski i zielony kolor mają symbolizować regiony przybrzeżne, wyspy i kanadyjskie lasy, czerwony kolor oznacza klonowy liść, a pomarańczowy symbolizuje wschody słońca[14]. Odsłonięcie logo miało miejsce w kwietniu 2005 roku, a jego projektantami była dwójka kanadyjskich artystów – Elena Rivera MacGregor i Gonzalo Alatorre[15].
Maskotka
- Osobny artykuł: Maskotki Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010.
Maskotki igrzysk zostały zademonstrowane 27 listopada 2007 roku. Przedstawiają istoty, jakie według wierzeń pierwotnych mieszkańców Kanady zasiedlały ich ziemie. Oficjalne maskotki zimowych igrzysk i igrzysk paraolimpijskich to Miga, Quatchi oraz Sumi[16]. Z kolei świstak Mukmuk jest maskotką nieoficjalną, towarzyszącą pozostałej trójce[17].