Shōgun
From Wikipedia, the free encyclopedia
Shōgun (Japonisht: 将軍) ishte diktator ushtarak i Japonisë gjatë periudhës nga viti 1185 deri 1868. Në pjesën më të madhe të kësaj periudhe, shogët ishin de facto sundimtarët të vendit, edhe pse formalisht ata u emëruan nga Perandori si formalitet ceremonial.[1] Shogunët mbanin pothuajse pushtet absolut mbi territoret përmes mjeteve ushtarake. Megjithatë, një situatë e pazakontë ndodhi në periudhën Kamakura (1199-1333) pas vdekjes së shogunit të parë, ku titujt e trashëguar të klanit Hōjō monopolizuan shogunatën si pozita diktatoriale, i njohur kolektivisht si Rregulli Regent (執権政治).[2] Shogunët gjatë kësaj periudhe 134-vjeçare patën njëjtin fat si Perandori dhe u reduktuan në një figurë deri në një grusht shteti në vitin 1333, kur shogun u rivendos në pushtet në emër të Perandorit.[2]