ชาวตั่ย
From Wikipedia, the free encyclopedia
ชาวตั่ย คือบุคคลที่พูดภาษาในกลุ่มภาษาไทกลาง และอาศัยอยู่ทางภาคเหนือของเวียดนาม มีจำนวนประชากรประมาณ 1.7 ล้านคน ทำให้เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับที่สองในเวียดนาม รองจากชาวเวียดนาม ส่วนใหญ่อยู่ในภาคเหนือของเวียดนามโดยเฉพาะอย่างยิ่งในจังหวัดกาวบั่ง, หลั่งเซิน, บั๊กกั่น, ท้ายเงวียน และกว๋างนิญ ในหุบเขาและเนินเขาของภูเขา ในที่ราบอุดมสมบูรณ์ โดยทั่วไปมักปลูกข้าว นอกจากนั้นยังมีปลูกข้าวโพดและมันฝรั่งหวานอีกด้วย
ข้อมูลเบื้องต้น ประชากรทั้งหมด, ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ ...
ชาวตั่ย | |
ประชากรทั้งหมด | |
---|---|
1,626,392 (2009)[1] | |
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ | |
ภาคเหนือของเวียดนาม: จังหวัดกาวบั่ง, หลั่งเซิน, บั๊กกั่น, ท้ายเงวียน และกว๋างนิญ | |
ภาษา | |
เวียดนาม, ตั่ย | |
ศาสนา | |
Then,[2] พุทธ[3] |
ปิด
หมู่บ้านของชาวตั่ยมักมีขนาดประมาณ 15-20 ครัวเรือน และมักตั้งอยู่บนตีนเขา
ชาวตั่ยมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับชาวนุงและชาวจ้วงในประเทศจีน