ประเทศเปรู
สาธารณรัฐในอเมริกาใต้ / From Wikipedia, the free encyclopedia
เปรู (สเปน: Perú [peˈɾu]; เกชัว: Piruw [pɪɾʊw];[9] ไอมารา: Piruw [pɪɾʊw]) มีชื่อทางการคือ สาธารณรัฐเปรู (สเปน: República del Perúⓘ) เป็นประเทศที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกของทวีปอเมริกาใต้ มีพรมแดนทางทิศเหนือติดกับประเทศเอกวาดอร์และประเทศโคลอมเบีย ทิศตะวันออกติดกับประเทศบราซิลและประเทศโบลิเวีย ทางทิศใต้ติดกับประเทศชิลี และทิศตะวันตกติดกับมหาสมุทรแปซิฟิก
สาธารณรัฐเปรู | |
---|---|
ที่ตั้งของ ประเทศเปรู (เขียว) ในทวีปอเมริกาใต้ (เทา) | |
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด | ลิมา 12°2.6′S 77°1.7′W |
ภาษาราชการ | |
กลุ่มชาติพันธุ์ (2017[lower-alpha 1]) |
|
ศาสนา (2017[lower-alpha 2])[1] |
|
การปกครอง | รัฐเดี่ยว สาธารณรัฐระบบประธานาธิบดี[2][3] |
ดินา โบลัวร์เต[4] | |
• รองประธานาธิบดี | ตำแหน่งว่าง |
• นายกรัฐมนตรี | กุสตาโว อาเดรียนเซน |
• ประธานรัฐสภา | อาเลฆันโดร โซโต เรเยส |
สภานิติบัญญัติ | รัฐสภาแห่งสาธารณรัฐ |
เอกราช จากสเปน | |
• ประกาศ | 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1821 |
• รวมเป็นปึกแผ่น | 9 ธันวาคม ค.ศ. 1824 |
• ได้รับการยอมรับ | 14 สิงหาคม ค.ศ. 1879 |
พื้นที่ | |
• รวม | 1,285,216 ตารางกิโลเมตร (496,225 ตารางไมล์) (อันดับที่ 19) |
0.41 | |
ประชากร | |
• 2021 ประมาณ | 34,294,231[5] (อันดับที่ 44) |
• สำมะโนประชากร 2017 | 31,237,385 |
23 ต่อตารางกิโลเมตร (59.6 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 198) | |
จีดีพี (อำนาจซื้อ) | 2020 (ประมาณ) |
• รวม | 385.719 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[6] (อันดับที่ 47) |
• ต่อหัว | 11,516 ดอลลาร์สหรัฐ[6] (อันดับที่ 103) |
จีดีพี (ราคาตลาด) | 2020 (ประมาณ) |
• รวม | 195.761 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[6] (อันดับที่ 49) |
• ต่อหัว | 5,845 ดอลลาร์สหรัฐ[6] (อันดับที่ 86) |
จีนี (2019) | 41.5[7] ปานกลาง |
เอชดีไอ (2019) | 0.777[8] สูง · อันดับที่ 79 |
สกุลเงิน | นูเอโบโซล (PEN) |
เขตเวลา | UTC−5 (เวลาในประเทศเปรู) |
รูปแบบวันที่ | วว.ดด.ปปปป (ค.ศ.) |
ขับรถด้าน | ขวา |
รหัสโทรศัพท์ | +51 |
รหัส ISO 3166 | PE |
โดเมนบนสุด | .pe |
ประเทศเปรูเป็นที่ตั้งของอารยธรรมการัล ซึ่งเป็นอารยธรรมเก่าแก่อันหนึ่งของโลก และอาณาจักรอินคา จักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในทวีปอเมริกาก่อนยุคโคลัมบัส[10] ต่อมาภูมิภาคนี้ตกเป็นอาณานิคมของจักรวรรดิสเปน และได้รับเอกราชใน พ.ศ. 2364
ชื่อเปรูมาจากคำว่า "บิรู" (Birú) ซึ่งเป็นชื่อของผู้ปกครองท้องถิ่นบริเวณอ่าวซานมีเกลในปานามา[11] โดยบริเวณนี้เป็นจุดใต้สุดที่ชาวยุโรปรู้จักเมื่อครั้งนักสำรวจชาวสเปนมาถึงในปี พ.ศ. 2065[12] ดังนั้นเมื่อฟรันซิสโก ปิซาร์โรเดินทางสำรวจต่อไปทางใต้ จึงเรียกภูมิภาคเหล่านั้นว่าบิรูหรือเปรูด้วย[13] จักรวรรดิสเปนรับรองชื่อนี้ในปี พ.ศ. 2072 ในเอกสาร กาปิตูลาซิออนเดโตเลโด ซึ่งตั้งจังหวัดเปรูบริเวณจักรวรรดิอินคาเดิม[14]
รัฐอธิปไตยของเปรูเป็นตัวแทนของสาธารณรัฐประชาธิปไตยที่แบ่งการปกครองออกเป็น 25 ภูมิภาค ปัจจุบันเปรูเป็นประเทศที่กำลังพัฒนา โดยอยู่ในอันดับที่ 82 ในดัชนีการพัฒนามนุษย์ของโลกและมีแนวโน้มการพัฒนาคุณภาพมนุษย์อยู่ในระดับสูง[15] ประชากรเปรูมีรายได้ในระดับปานกลางและยังคงมีอัตราความยากจนอยู่ราว 19 เปอร์เซ็นต์ อย่างไรก็ตาม ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเปรูถือเป็นประเทศที่มีความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจมากที่สุดแห่งหนึ่งของภูมิภาคอเมริกาใต้ด้วยอัตราการเติบโตเฉลี่ย 5.9%[16] รวมทั้งมีอัตราการเติบโตทางอุตสาหกรรมที่เร็วที่สุดแห่งหนึ่งของโลกที่อัตราเฉลี่ย 9.6% กิจกรรมทางเศรษฐกิจที่สำคัญของประเทศได้แก่ การขุดเจาะ การทำเหมือง การผลิต เกษตรกรรม และการประมง พร้อมกับกิจกรรมภาคเศรษฐกิจส่วนอื่น ๆ ที่กำลังเติบโต เช่น โทรคมนาคมและเทคโนโลยีชีวภาพ[17] ประเทศเปรูเป็นส่วนหนึ่งของ The Pacific Pumas ซึ่งเป็นกลุ่มประเทศทางการเมืองและเศรษฐกิจตามแนวชายฝั่งแปซิฟิกของลาตินอเมริกาที่มีแนวโน้มร่วมกันของการเติบโตในเชิงบวก ประชากรของเปรูมียังเสรีภาพทางสังคมและการดำรงชีวิตสูง
เปรูถือเป็นหนึ่งในประเทศที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์สูงโดยมีประชากรจากหลายภูมิภาค เช่น ชาวอินเดียน-อเมริกัน ชาวยุโรป ชาวแอฟริกา รวมถึงชาวเอเชีย ภาษาหลักที่ใช้ในการสื่อสารโดยทั่วไปคือภาษาสเปน และยังมีภาษาท้องถิ่นอีกมากมายตามแถบชนบทของประเทศ เช่น ภาษาไอมารา ภาษาเกชัว ความหลากหลายทางวัฒนธรรมดังกล่าวนี้สะท้อนให้เห็นผ่านวิถีชีวิตของชาวเปรูในหลายแง่มุม เช่น สถานที่ท่องเที่ยว ดนตรี อาหาร การแต่งกาย เป็นต้น[18][19][20]