มาลัง
From Wikipedia, the free encyclopedia
มาลัง (อินโดนีเซีย: Malang; ชวา: ꦩꦭꦁ, อักษรโรมัน: Malang) เป็นนครในจังหวัดชวาตะวันออก ประเทศอินโดนีเซีย มีประวัติศาสตร์ยาวนานย้อนกลับไปถึงสมัยอาณาจักรสิงหะส่าหรี เป็นนครที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 2 ในจังหวัด โดยมีประชากร 820,043 คนตามสำมะโน ค.ศ. 2010 และ 843,810 คนตามสำมะโนปี 2020[3] หากรวมเขตมหานครมาลังจะมีประชากรอยูที่ 3,663,691 คนตามสำมะโน ค.ศ. 2010 เขตมหานครดังกล่าวรวมพื้นที่ของเมืองบาตูและตำบล 22 ตำบล (21 ตำบลในอำเภอมาลัง และ 1 ตำบลในอำเภอปาซูรูวัน)[4] มาลังเป็นเมืองที่มีจีดีพีสูงสุดเป็นอันดับที่ 3 ของชวาตะวันออก รองจากซูราบายาและเกอดีรี ด้วยจีดีพี ค.ศ. 2016 อยู่ที่ 44.30 ล้านล้านรูปียะฮ์[5]
มาลัง | |
---|---|
นครมาลัง Kota Malang | |
ตามเข็มนาฬิกาจากบนซ้าย: ศาลาว่าการนครมาลัง, วัดบาดุต, สนามกีฬากาจายานา, สถานีมาลัง และเขื่อนการังกาเต็ซ | |
คำขวัญ: Malang Kuçeçwara (Kawi) (พระเจ้าจะทำลายผู้ทำผิด และเชิดชูผู้ทำถูก) | |
ที่ตั้งในจังหวัดชวาตะวันออก | |
พิกัด: 7°58′48″S 112°37′12″E | |
ประเทศ | อินโดนีเซีย |
จังหวัด | ชวาตะวันออก |
ตั้งรกราก | ค.ศ. 760 |
เป็นนคร | (1914-04-01) 1 เมษายน ค.ศ. 1914 (110 ปี) |
การปกครอง | |
พื้นที่ | |
• นคร | 110.06 ตร.กม. (42.49 ตร.ไมล์) |
• เขตเมือง | 1,132.7 ตร.กม. (437.3 ตร.ไมล์) |
• รวมปริมณฑล | 2,156.6 ตร.กม. (832.7 ตร.ไมล์) |
ความสูง | 506 เมตร (1,660 ฟุต) |
ประชากร (สำมะโน ค.ศ. 2020[1]) | |
• นคร | 843,810 คน |
• ความหนาแน่น | 7,700 คน/ตร.กม. (20,000 คน/ตร.ไมล์) |
• เขตเมือง | 2,795,209 คน |
• ความหนาแน่นเขตเมือง | 2,500 คน/ตร.กม. (6,400 คน/ตร.ไมล์) |
• รวมปริมณฑล | 3,663,691 คน |
• ความหนาแน่นรวมปริมณฑล | 1,700 คน/ตร.กม. (4,400 คน/ตร.ไมล์) |
เดมะนิม | มาลางัน (Malangan), อาเรมา (Arema)[2] |
เขตเวลา | UTC+7 (IWST) |
รหัสไปรษณีย์ | 6511x–6514x |
รหัสโทรศัพท์ | (+62) 341 |
ทะเบียนพาหนะ | N |
เอชดีไอ | 0.828 (สูงมาก) |
เว็บไซต์ | malangkota |
มาลังเป็นที่รู้จักจากสภาพภูมิอากาศที่อ่อนโยน ตั้งแต่สมัยอาณานิคมดัตช์จนถึงปัจจุบัน ในสมัยที่เป็นอาณานิคมดัตช์ มาลังเป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมสำหรับผู้มีถิ่นพำนักชาวยุโรป แม้กระทั่งในปัจจุบัน เมืองนี้ก็ยังคงเป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมสำหรับนักท่องเที่ยวต่างชาติ[6] มาลังเป็นที่ตั้งของโบราณสถานตั้งแต่สมัยอาณาจักรกันจูรูฮันจนถึงสมัยอาณานิคมดัตช์[7] โบราณสถานสำคัญสมัยอาณานิคมดัตช์ เช่น โบสถ์กายูตางัน อาสนวิหารอีเจ็นซึ่งสร้างตามแบบสถาปัตยกรรมกอธิก มาลังยังเป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยบราวีจายาและมหาวิทยาลัยรัฐมาลัง[8]
ชาติพันธุ์ส่วนใหญ่ในมาลังเป็นชาวชวา รองลงมาคือชาวมาดูราและชาวจีนหรือที่เรียกว่า เปอรานากัน[9]