Lübnan Dağı'nın Büyük Kıtlığı
From Wikipedia, the free encyclopedia
Lübnan Dağı'nın Büyük Kıtlığı (1915–1918) (Arapça: مجاعة لبنان), I. Dünya Savaşı sırasında ortaya çıkan, yaklaşık 200.000 ölümle sonuçlanan kitlesel açlık olayıdır.[1]
Lübnan Dağı'nın Büyük Kıtlığı | |
---|---|
مجاعة لبنان | |
Ülke | Cebel-i Lübnan Sancağı, Osmanlı İmparatorluğu, günümüzde Lübnan |
Bölge | Lübnan Dağı |
Dönem | 1915-1918 |
Toplam ölü | Yaklaşık 200.000 |
Demografik etki | 400.000'lik nüfus %50 azaldı. |
İtilaf Devletleri, Alman İmparatorluğu'na karşı yürütülen uygulamaya benzer biçimde, bölgedeki siviller üzerinde şiddetli bir etkiye yol açabileceği bilgisiyle ekonomiyi baskılamak amacıyla Doğu Akdeniz'i ablukaya almışlardı.[2] Bu durum, komşu Suriye'den gelen mahsullerin Lübnan Dağı'na girmesini engelleyen Dördüncü Ordu komutanı Cemâl Paşa tarafından daha da kötüleştirildi.[3] Ek olarak, kalan mahsullerin de göçmen çekirge sürülerinin istilasına uğramasıyla[3][4] Osmanlı İmparatorluğu'nun yarı özerk bir alt bölümü ve günümüz Lübnan'ının öncülü olan Cebel-i Lübnan Mutasarrıflığı nüfusunun yarısının ölümüne yol açan bir kıtlık meydana geldi.