Xiao'erjing
From Wikipedia, the free encyclopedia
Xiao'erjing (ثِیَوْعَرݣٍْ; Basitleştirilmiş Çince: 小儿经; Geleneksel Çince: 小兒經; pinyin: Xiǎo'érjīng) ya da kısa ismiyle Xiaojing (Basitleştirilmiş Çince: 小经; Geleneksel Çince: 小經; pinyin: Xiǎojīng), kelime anlamıyla "çocuk yazısı"; Mandarin (özellikle Lanyin, Merkez Ova ve Kuzeydoğu lehçeleri) ya da Dunganca gibi Sinitik dilleri Arap harfleriyle yazma uygulaması.[1][2][3][4] "Özgün yazı" (Basitleştirilmiş Çince: 本经; Geleneksel Çince: 本經; pinyin: Běnjīng; Xiao'erjing: بٌکٍْ; Dunganca: Бынҗин, Вьnⱬin) ya da "gözden geçirilmiş yazı" (Basitleştirilmiş Çince: 消经; Geleneksel Çince: 消經; pinyin: Xiāojīng) olarak da bilinir. Başta Huiler, Donşianlar ve Salarlar olmak üzere Çin'de çoğunluğu İslâm dinine mensup etnik azınlıklara ait bireyler tarafından bazen kullanılır; eskiden Orta Asya'daki bu halkların torunları olan Dungan halkı tarafından da kullanılırdı. Sovyet yazı reformları nedeniyle Dunganlar, Xiao'erjing'in yerine Latin alfabesini, sonra da Kiril alfabesini kullanmaya zorunda kaldılar ve günümüzde Kiril alfabesini kullanmaya devam etmektedirler.
Tıpkı Fars-Arap yazı sistemini kullanan diğer dillerde olduğu gibi Xiao'erjing de sağdan sola yazılır. Xiao'erjing yazı sistemi, Arap yazısına dayalı yazı sistemlerinden farklı ve kendine özgün özelliklere sahip: kısa ünlü sesleri tam harflerle gösteren Uygur Arap Yazısı'ndan farklı olarak Xiao'erjing'de tüm ünlü sesler (hem uzun hem de kısa) her durumda harekelerle gösterilir. Xiao'erjing böylece has bir abugida sistemidir. Bu her iki uygulama; tıpkı Arapça, Farsça ya da Urduca gibi Arap yazı sisteminin kullanıldığı çoğu dilde kısa harflerin ihmal edilmesinden farklıdır. Bu muhtemelen Çince seslemlerinde ünlü seslerin önemli rol oynamasından dolayıdır.