বেন ফ্ৰেংকলিন প্ৰভাৱ
From Wikipedia, the free encyclopedia
বেন ফ্ৰেংকলিন প্ৰভাৱ (ইংৰাজী: Ben Franklin effect) হৈছে এটা প্ৰস্তাৱিত মনোবৈজ্ঞানিক প্ৰপঞ্চ, য'ত: ইতিমধ্যেই অনুগ্ৰহ (সহায়) কৰি থোৱা মানুহ এজনে অইন এজন মানুহৰ প্ৰতি পুনৰ অনুগ্ৰহ কৰাৰ সম্ভাৱনীতা দেখা যায়-লাগিলে সেই মানুহজনৰ পৰা তেওঁ অনুগ্ৰহ লাভ কৰকেই বা নকৰকেই৷ ইয়াৰ এটা ব্যাখ্যা হৈছে- বোধগত অসন্তুষ্টতা (৷) মানুহে কাৰণ দৰ্শায় যে, তেওঁলোকে আনক ভাল পায় বাবে সহায় আগবঢ়ায়, যদিওবা কথাটো তেনেকুৱা নহয়৷ কাৰণ মানুহৰ মনবোৰে নিজৰ কৰ্ম আৰু ধাৰণাৰ মাজত এটা যৌক্তিক ধাৰাবাহিকতা বৰ্তাই ৰাখিবলৈ পৰিশ্ৰম কৰিব লগা হয়৷
অন্য এক অৰ্থত, সংকটৰ সমুখীন হোৱা নিজস্বতাৰ ধাৰণাটোৰ পৰিণতিয়েই হৈছে বেঞ্জামিন ফ্ৰেংকলিন প্ৰভাৱ৷ প্ৰতিগৰাকী ব্যক্তিয়েই একোটা ভাৱমূৰ্তি নাইবা ব্যক্তিত্ব নিৰ্মাণ কৰি লয়৷ আৰু সেই ভাৱমূৰ্তিটো বৰ্তি থাকে-এইবাবেই যে ব্যক্তিজনৰ ব্যক্তিগত বৰ্ণনাত সংগতিহীনতা বা (শূন্য ধাৰাবাহিকতা) পুনৰ্লিখিত হয়, সম্পাদিত হয় আৰু বিসংগতিপূৰ্ণভাৱে গৃহীত হয়৷ [1]