Cəfər ibn Əbu Talib
From Wikipedia, the free encyclopedia
Cəfər bin Əbu Talib (ər:جعفر بن أبي طالب; 589, Məkkə, Hicaz[1] – 629[1], Muta[d]) və ya Cəfər Təyyar(جعفر الطيار) atası Əbu Talib anası isə Fatimə bint Əsəd, Hz.Əlinin qardaşı, islam peyğəmbərinin səhabələrindən biriydi. 20-il besətdən öncə Məkkədə dünyaya gəlmiş İslamdan əvvəl şərafətli və pak yaşamışdır.[2] besətdən sonra aclıq düşmüşdü, Əbu Talib öz ailəsini çətinliklə keçindirirdi. Bu zaman ona yardım üçün Əlini İslam Peyğəmbəri, Cəfəri isə əmisi Abbas yanlarına götürüb onları saxlamışlar və yaşayışlarının bir dönəmini bunlarla keçirmişlər.[2] ömrünün gənc çağı cahiliyyət dönəmində keçmiş amma O, pak qalıb ailəvi şərafətlərin qoruyub, yalan, şərab içmək, bütpərəstlik və əxlaqsız işlərə qarışmayıbdır, bunun üçün də bir hədisə görə Allah ondan təqdir etmişdir.[3]
Cəfər ibn Əbu Talib | |
---|---|
Doğum tarixi | 589 |
Doğum yeri | |
Vəfat tarixi | 629[1] |
Vəfat yeri |
|
Həyat yoldaşı | |
Atası | Əbu Talib |
Anası | Fatimə bint Əsəd |
Fəaliyyəti | hərbi lider[d] |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |