Дзесяць прыказаньняў
From Wikipedia, the free encyclopedia
Дзесяць прыказаньняў (па-габрэйску: עשרת הדברות, «асэрэт-а-дзіброт» — «дзесяць прамоваў»; па-старажытнагрэцку: δέκα λόγοι — «дзесяціслоўе») — прадпісаньні, дзесяць асноўных законаў, якія, згодна зь Пяцікніжжам, былі дадзеныя самім Богам Майсею, у прысутнасьці сыноў Ізраіля, на гары Сынай на пяцідзясяты дзень пасьля выхаду з Эгіпта.
Дзесяць прыказаньняў утрымліваюцца ў Пяцікніжжы ў двох вэрсіях, якія амаль не адрозьніваюцца адна ад адной (гл. Зых. 20:2-17; Др. Зак. 5:7-21). Згодна з габрэйскай традыцыяй, варыянт, які зьмяшчаецца ў 20-й главе кнігі Зыход, быў на першых, разьбітых скрыжалях, а варыянт Другога Закона — на другіх.
Пералікі Дзесяці прыказаньняў ў габрэйскай і хрысьціянскай традыцыі крыху адрозьніваюцца. Большасьць пратэстанцкіх цэркваў, а таксама Праваслаўная й Грэка-каталіцкая цэрквы падзяляюць другое паводле габрэйскай традыцыі прыказаньне (Зых. 20:3-6) на два й лічаць першы верш першым прыказаньнем, а астатнія вершы — другім. Рымска-каталіцкая й Лютэранская цэрквы падзяляюць на дзьве дзясятае паводле габрэйскай традыцыі прыказаньне, а першае прыказаньне ў Зых. 20:2 разглядаецца як агульны ўступ.