Ілірыйскія правінцыі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ілірыйскія правінцыі (фр.: Provinces illyriennes, харв.: Ilirske pokrajine, славенск.: Ilirske province, італ.: Province Illiriche) — аўтаномная вобласць у складзе Першай Французскай імперыі (1809—1813), якая складалася з Далмацыі, Істрыі і Крайны. Правінцыі былі створаны Напалеонам на адрыятычным узбярэжжы, саступленым яму Аўстрыяй па ўмовах Шонбрунскага міру (1809). На чале правінцый стаяў маршал Мармон, затым яго змянілі Жуно і Фушэ. Венскі кангрэс пастанавіў вярнуць Ілірыйскія правінцыі Габсбургам, якія стварылі на гэтых землях каралеўства Ілірыя.
Хуткія факты Ілірыйскія правінцыі, Сталіца ...
Васальная рэспубліка Францыі | |||||
Ілірыйскія правінцыі | |||||
---|---|---|---|---|---|
|
|||||
|
|||||
1809 — 1816
|
|||||
Сталіца | Лайбах | ||||
Насельніцтва | 1500 тыс. чал | ||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Закрыць