Горваты
шляхецкі і дваранскі род / From Wikipedia, the free encyclopedia
Горваты (польск.: Horwattowie, руск.: Горватты) — каталіцкі маянтковы шляхецкі, дваранскі род герба «Побуг» у Вялікім Княстве Літоўскім, Расійскай імперыі і міжваеннай Польшчы (1921—1939). Сваё паходжанне вялі ад вайскоўца Яна Нікшыча (упам. з сяр. XVII ст.), выходніка з Венгерскага каралеўства — а дакладней, з зямель, верагодна, сучаснай Харватыі (у складзе Венгерскага каралеўства Габсбургскай манархіі), які натуралізаваўся ў Вялікім Княстве Літоўскім, набыўшы маёнтак Залессе ў Менскім ваяводстве. У часы Вялікага Княства Літоўскага адносіліся да сярэднезаможнай маянтковай шляхты. З 1820-х гг. па 1917 г. адносіліся да латыфундыстаў Расійскай імперыі: валодалі буйнымі маёнткамі ў Рэчыцкім, Мазырскім, Мінскім паветах Мінскай губерні, а таксама маёнткамі Прыборск і Хабна Радамысльскага павета Кіеўскай губерні. Горваты займалі пасады суддзяў, прадвадзіцеляў дваранства (маршалкаў), членаў камітэтаў, дэпутатаў і да т.п., будавалі прыватныя рэзідэнцыі, засноўвалі прадпрыемствы, калекцыянавалі прадметы мастацтва.
Горваты | |
---|---|
Перыяд | з сярэдзіны XVII ст. па сярэдзіну XX ст. |
Родапачынальнік: | вайсковец-харват Ян Нікшыч (упам. з сяр. XVII ст.) натуралізаваўся ў Менскім ваяводстве Вялікага Княства Літоўскага, набыўшы маёнтак Залессе ў Менскім ваяводстве з усімі прыналежнасцямі (палі, лясы, азёры і г.д.). |
Радзіма | верагодна, землі Харватыі (у складзе Венгерскага каралеўства Габсбургскай манархіі) |
Падданства |
Вялікае Княства Літоўскае; Расійская імперыя; Польская Рэспубліка (1918—1939) |
Маёнткі | Ліпаў, Карані, Нароўля, Галоўчыцы, Барбароў, Ельск (Каралін), Дудзічы, Яўтушкавічы, Белая Сарока, Гарбавічы, Жары, Хабна, Прыборск |
Грамадзянская дзейнасць | вайсковая справа, дзяржаўна-адміністрацыйная дзейнасць, прадпрымальніцтва |
Рэлігійная дзейнасць | католікі |