Дэлецыя (генетыка)
From Wikipedia, the free encyclopedia
У генетыцы дэлецыя (знак: Δ) — гэта мутацыя (генетычная аберацыя), пры якой частка храмасомы або паслядоўнасць ДНК застаецца не падвоенай падчас рэплікацыі ДНК. Можа быць выдалена любая колькасць нуклеатыдаў, ад адной асновы да цэлай часткі храмасомы.[1] Некаторыя храмасомы маюць ломкія месцы, дзе адбываюцца разрывы, што прыводзіць да выдалення часткі храмасомы. Разрывы могуць быць выкліканы высокай тэмпературай, вірусамі, радыяцыяй або хімічнымі рэакцыямі.[2]
Для ўзнікнення сінапсісу паміж храмасомай з вялікай інтэркалярнай дэлецыяй і нармальным поўным гамолагам няпарная вобласць нармальнага гамолага павінна выйсці з лінейнай структуры ў кампенсаторную пятлю або пятлю выдалення.
Найменшыя мутацыі з дэлецыяй адной пары нуклеатыдаў ўзнікаюць у выніку перавароту асноў ДНК ў ДНК-матрыцы з наступным саслізгваннем ланцуга ДНК у актыўным цэнтры ДНК-палімеразы.[3][4][5]
Дэлецыя можа быць выклікана памылкамі храмасомнага красінговеру падчас меёзу, што выклікае некалькі сур’ёзных генетычных захворванняў. Дэлецыі характэрныя для эукарыётычных арганізмаў, у тым ліку чалавека.