Сакрат
From Wikipedia, the free encyclopedia
Сакрат (469, Алапека (Атыка) — 399 да н.э.) — старажытнагрэчаскі філосаф. Вызначыў новую задачу філасофіі як пазнанне чалавека ва ўсёй разнастайнасці яго духоўнага быцця, а не пазнанне прыроды.
Хуткія факты Сакрат, Дата нараджэння ...
Сакрат | |
---|---|
стар.-грэч.: Σωκράτης | |
Дата нараджэння | 469 да н.э.[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 15 лютага 399 да н.э.[3] |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Бацька | Sophroniscus[d] |
Маці | Phaenarete[d] |
Жонка | Ксанціпа і Myrto[d] |
Дзеці | Lamprocles[d] і Menexenus[d] |
Род дзейнасці | філосаф, настаўнік, пісьменнік, этык |
Навуковая сфера | філасофія, эпістэмалогія і этыка |
Школа/традыцыя | Класічная грэчаская філасофія, сакратычная |
Асноўныя інтарэсы | Эпістэмалогія, Этыка |
Аказалі ўплыў | Анаксагор, Парменід, Продзік |
Зведалі ўплыў | Платон, Ксенафонт, Арыстоцель, большасць заходніх філосафаў |
Вядомыя вучні | Платон, Ксенафонт, Антысфен, Арыстып, Ісакрат, Euclid of Megara[d], Федан з Эліды, Aeschines of Sphettus[d], Chaerephon[d], Simmias of Thebes[d], Cebes[d], Menexenus[d], Apollodorus[d] і Алківіяд |
Член у | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Закрыць
Выступаў за духоўнае развіццё чалавека, яго маральнае і інтэлектуальнае самаўдасканальванне. Пазнанне чалавека звязваў з самапазнаннем сябе як грамадскай і маральнай істоты. Ён не пакінуў аніводнага напісанага радка, тым не менш погляды Сакрата моцна паўплывалі на далейшае развіццё філасофскай думкі. Прадаўжальнік яго ідэй — Платон.