Сонца
From Wikipedia, the free encyclopedia
Сонца (астр. сімвал: ) — адзіная зорка Сонечнай сістэмы.
Зорка | |
---|---|
Назіральныя даныя (Эпоха J2000.0) |
|
Адлегласць |
149,6×106 км[1] (8,31 светлавых хвілін) 1 а. в. |
Бачная зорная велічыня (V) | −26,74m[1] |
Астраметрыя | |
Абсалютная зорная велічыня (V) | 4,83m[1] |
Характарыстыкі | |
Спектральны клас | G2V |
Фізічныя характарыстыкі | |
Маса |
1,9891×1030 кг (332 982 мас Зямлі)[1] M☉ |
Радыус | 6,9551×108 м[2] R☉ |
Тэмпература | 5778 К[1] K |
Дыяметр Сонца роўны 1 млн. 392 тыс. км (109 дыяметраў Зямлі). Аб’ём Сонца больш чым у мільён разоў перавышае аб’ём Зямлі, а яго маса складае 1,99·1030 кг, што прыкладна роўна 330 тыс. зямных мас.
Вакол Сонца абарочваюцца іншыя аб’екты гэтай сістэмы: планеты і іх спадарожнікі, карлікавыя планеты і іх спадарожнікі, астэроіды, метэарыты, каметы і касмічны пыл. Маса Сонца складае 99,866 % ад сумарнай масы ўсёй Сонечнай сістэмы[3]. Сонечнае выпраменьванне падтрымлівае жыццё на Зямлі[4] (святло неабходнае для пачатковых стадый фотасінтэзу), вызначае клімат.
Сярэдняя шчыльнасць Сонца складае 1,4 г/см³. Па спектральнай класіфікацыі Сонца адносіцца да тыпу G2V («жоўты карлік»). Тэмпература паверхні Сонца дасягае 6000 К. Таму Сонца свеціць амаль белым святлом, але прамое святло Сонца каля паверхні нашай планеты набывае некаторае жоўтае адценне з-за больш моцнага рассейвання і паглынання караткахвалевай часткі спектру атмасферай Зямлі (пры ясным небе, разам з блакітным рассеяным святлом ад неба, сонечнае святло зноў дае белае асвятленне). Крыніцай энергіі Сонца з’яўляюцца рэакцыі тэрмаядзернага сінтэзу, што працякаюць у яго нетрах.