Лужыцкія мовы
From Wikipedia, the free encyclopedia
Лужыцкія мовы, сербалужыцкія мовы (саманазва: serbšćina) — заходнеславянскія мовы індаеўрапейскай моўнай сям’і, родныя мовы лужычан (лужыцкіх сербаў). Прадстаўлены дзвюма пісьмовымі мовамі: верхнялужыцкай і ніжнялужыцкай.
Хуткія факты Лужыцкая мова, Саманазва ...
Лужыцкая мова | |
---|---|
Саманазва | serbšćina |
Краіны | Германія |
Афіцыйны статус |
Брандэнбург, Саксонія
Германія |
Агульная колькасць носьбітаў |
|
Статус | ёсць пагроза знікнення[d] |
Класіфікацыя | |
Катэгорыя | Мовы Еўразіі |
Пісьменнасць | лацінка |
Моўныя коды | |
ISO 639-1 | — |
ISO 639-2 |
hsb (верхнялужыцкая) dsb (ніжнялужыцкая) |
ISO 639-3 |
hsb (верхнялужыцкая) dsb (ніжнялужыцкая) |
ISO 639-5 | wen |
WALS | srb |
Atlas of the World’s Languages in Danger | 384 |
IETF | wen |
Glottolog | sorb1249 |
Вікіпедыя на гэтай мове |
Закрыць