Мікалай Мікалаевіч Страхаў
From Wikipedia, the free encyclopedia
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Страхаў.
Мікалай Мікалаевіч Стра́хаў[5] (руск.: Николай Николаевич Страхов; 16 (28) кастрычніка 1828, Белгарад, Курская губерня — 24 студзеня (5 лютага) 1896) — расійскі філосаф, публіцыст, літаратурны крытык, член-карэспандэнт Пецярбургскай акадэміі навук (1889).
Хуткія факты Мікалай Мікалаевіч Страхаў, Дата нараджэння ...
Мікалай Мікалаевіч Страхаў | |
---|---|
руск.: Николай Николаевич Страхов | |
Дата нараджэння | 16 (28) кастрычніка 1828[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 24 студзеня (5 лютага) 1896[2][4] (67 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | літаратурны крытык, філосаф, журналіст, перакладчык, пісьменнік, гісторык літаратуры |
Навуковая сфера | філасофія |
Месца працы | |
Навуковая ступень | магістр і Імператарскі Санкт-Пецярбургскі ўніверсітэт[d] |
Альма-матар | |
Узнагароды | |
Цытаты ў Вікіцытатніку | |
Творы ў Вікікрыніцах | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Закрыць
У кнігах «Свет як цэлае» (рус. Мир как целое, 1872), «Аб вечных ісцінах» (рус. О вечных истинах, 1887), «Філасофскія нарысы» (рус. Философские очерки, 1895) вышэйшай формай пазнання лічыў рэлігію, крытыкаваў сучасны матэрыялізм, а таксама спірытызм; у публіцыстыцы падзяляў ідэі прыналежнасці да «глебы», т. зв. «почвенничества». Артыкулы пра Л. Талстога (у тым ліку пра «Вайну і мір»); першы біёграф Ф. Дастаеўскага.