Надпіс улюбёнца
From Wikipedia, the free encyclopedia
Надпіс улюбёнца (Надпіс Калос) — форма эпіграфікі, распаўсюджаная ў вазапісе старажытнагрэчаскай керамікі ў перыяд паміж 550 і 450 гадамі да н. э., у асноўным сустракаецца на сімпосійных вазах.
Надпіс выглядаў: «Καλός ХХ», што перакладаецца як «Прыгожы ХХ». Згаданыя імёны заўсёды паказвалі на юнака або юную дзяўчыну. У апошнім выпадку замест Καλός ўжываўся прыметнік жаночага роду Καλή. Даследчык гэтых надпісаў Вільгельм Крол (англ.) (бел. адзначае, што жаночых імёнаў сустракаецца не больш за 30, тады як мужчынскіх — 528.
Прызначэнне надпісаў Калос застаецца невядомым. Адны даследчыкі мяркуюць, што надпісы Калос характарызуюцца эратычнай канатацыяй і мелі мэту выказаць любоўныя пачуцці вазапісца або заказчыка роспісу для вазы з юнаком. Іншыя лічаць, што такія надпісы заказваліся багатымі родамі, каб узвысіць свайго атожылка, стварыць яго культ.