Тэлефонны план нумарацыі
From Wikipedia, the free encyclopedia
Тэлефо́нны пла́н нумара́цыі — ўяўляе сабой тып нумарацыі схемы, якая выкарыстоўваецца ў галіне тэлекамунікацый для прызначэння тэлефонных нумароў абаненцкіх тэлефонных апаратаў або іншых канчатковых кропак тэлефаніі. Тэлефонныя нумары з’яўляюцца адрасы удзельнікаў у тэлефоннай сеткі, дасягальныя з дапамогай сістэмы маршрутызацыі кода прызначэння. Планаў нумарацыі тэлефоннай вызначаны ў кожным з адміністрацыйных раёнаў камутаванай тэлефоннай сеткі агульнага карыстання (PSTN), і яны таксама прысутнічаюць у прыватных тэлефонных сетках.
Вылучаюць адкрытыя і закрытыя планы нумарацыі.
- Пры адкрытым плане нумарацыі мясцовае тэлефоннае злучэнне устанаўліваецца наборам толькі мясцовага нумара без набору нацыянальнага нумары.
- Пры закрытым плане нумарацыі набор нацыянальнага нумара неабходны для тэлефоннага злучэння любога выгляду — мясцовага, ўнутрызонавых, міжгародняга.
Планы нумарацыі могуць рушыць услед розныя распрацоўкі стратэгій, якія нярэдка ўзнікаюць з гістарычнай эвалюцыі асобных тэлефонных сетак і мясцовых патрабаванняў. Шырокае падзел звычайна прызнаецца, якія адрозніваюць адкрытыя планы нумарацыі і закрытых планаў нумарацыі. Замкнёнае план нумарацыі ўсталёўвае фіксаванае колькасць лічбаў, які назначаецца кожнаму тэлефоне, у той час як адкрыты план нумарацыі мае зменную даўжыню тэлефонных нумароў, прысвоеных станцый. Адкрытага плана дазваляе пашырэнне агульнай нумарны ёмістасці плана шляхам дадання большай колькасці лічбаў на падмноства лікаў. Многія планы нумарацыі падпадзяляюць на іх тэрыторыю абслугоўвання ў геаграфічных рэгіёнах, пазначаных спецыяльным прэфіксам, часта званы код горада, які з’яўляецца фіксаванай даўжыні або зменнай даўжыні набор лічбаў, якія ўтвараюць найбольш значную частку паслядоўнасці набору, каб дасягнуць тэлефоннага абанента.