Sonata per a piano núm. 20 (Mozart)
From Wikipedia, the free encyclopedia
La Sonata per a piano en si bemoll major, K. 498a (Anh. 136), és una sonata espúria atribuïda, entre altres compositors a Wolfgang Amadeus Mozart.
Menuetto i Trio de la Sonata K. 498a | |
Forma musical | Sonata |
---|---|
Tonalitat | Si bemoll major |
Compositor | W. A. Mozart |
Creació | 1786? |
Catalogació | K. 498a |
Durada | 14'
|
Va ser publicada per primera vegada el 1798 per P. J. Thonus a Leipzig a favor de Breitkopf & Härtel i atribuïda a Wolfgang Amadeus Mozart; però, una edició publicada cap a l'any 1805 ja l'assenyalava com l'opus 26 del cantor de Sant Tomàs de Leipzig August Eberhard Müller (1767-1817).[1] Actualment, la controvèrsia sobre la seva autoria no s'ha tancat i algunes publicacions encara atribueixen l'obra a Mozart, sovint com Sonata per a piano núm. 20.[2]
Per la seva banda, Alfred Einstein, musicòleg i especialista en Mozart, va suggerir que el Menuetto d'aquesta obra podria ser una fragment per a piano del «moviment perdut» de l'Eine kleine Nachtmusik (K. 525) que Mozart va compondre l'any 1787.[3]