Αλίκη του Ε
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Αλίκη του Ε (περί το 1180 - Μάιος 1246) από τον Οίκο τη Νορμανδίας, κόμισσα του Ε (1191 - 1246) ήταν κόρη και διάδοχος του Ερρίκου Β΄ του Ε και της Ματθίλδης κόρης του Χάμελιν του Γουάρεν, κόμη του Σάρρεϋ και της Ισαβέλλας του Γουάρεν, 4ης κόμισσας του Σάρρεϋ. Κληρονόμησε από τον πατέρα της το Ε και το Χέιστινγκς (1191) επειδή οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί της είχαν πεθάνει πρόωρα πριν από αυτόν, ήταν η τελευταία κυβερνήτης των κομητειών από τον Οίκο της Νορμανδίας.[1] Παντρεύτηκε τον Ραούλ Α΄ του Λουζινιάν, κύριο του Ισουντάν που έγινε κόμης του Ε και λόρδος του Χέιστινγκς, μαζί του απέκτησε :
- Ραούλ Β΄ των Λουζινιάν π. 1200-1250, κύριος του Ισουντάν.[2]
- Ματίλντα π. 1210-1241, παντρεύτηκε τον Χάμφρεϋ ντε Μποχούν κόμη του Χέρεφορντ.[3]
Αλίκη του Ε | |
---|---|
Πληροφορίες ασχολίας | |
δεδομένα |
Ο σύζυγος της πέθανε (1219) και η Αλίκη ταξίδευσε στην Αγγλία όπου προχώρησε σε μυστικές σχέσεις με τον αρχιδικαστή Ούμπερτ ντε Μπεργκ, 1ο κόμη του Κεντ. Σε διάταγμα τον Φεβρουάριο του 1233 παραχωρούσε δωρεά στον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο τον Άγιο. Ο Οίκος των Λουζινιάν εξακολουθούσε να κατέχει για πολλές γενεές ακόμα την κομητεία του Ε.