Αντιεμβολιαστικό κίνημα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο όρος «αντιεμβολιαστικό κίνημα» αναφέρεται σε οργανωμένες ή μη πληθυσμιακές ομάδες που τάσσονται κατά συγκεκριμένης ή περισσοτέρων μορφών εμβολιασμού. Η διστακτικότητα έναντι των εμβολίων είναι περίπλοκη και ποικίλλει ανάλογα με το περιβάλλον, τον χρόνο, τον τόπο και τα εμβόλια[1]. Επηρεάζεται από παράγοντες όπως ο εφησυχασμός, η ευκολία και η εμπιστοσύνη. Ο όρος καλύπτει την πλήρη άρνηση εμβολιασμού, την καθυστέρησή του, αλλά και την αβεβαιότητα σχετικά με τη χρήση των εμβολίων παρά την καταρχήν αποδοχή τους, ακόμη και την επιλεκτική χρήση ορισμένων εμβολίων, αλλά όχι άλλων[2][3]. Οι ομάδες που υιοθετούν αυτές τις στάσεις αναφέρονται συχνά ως «αντιεμβολιαστές[4]».
Η επιστημονική κοινότητα συναινεί σε συντριπτικό βαθμό στο ότι τα εμβόλια είναι γενικά ασφαλή και αποτελεσματικά[5][6][7][8]. Η αποφυγή εμβολιασμού συχνά οδηγεί σε εκδηλώσεις ασθενειών και θανάτους από ασθένειες που θα μπορούσαν να προληφθούν από εμβόλια[9][10][11][12][13][14]. Ως εκ τούτου, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτηρίζει τον αντιεμβολιασμό ως μία από τις δέκα κορυφαίες παγκόσμιες απειλές για την υγεία[15][16].
Οι δισταγμοί των αντιεμβολιαστών οφείλονται κυρίως σε δημόσιες συζητήσεις σχετικά με ιατρικά, ηθικά και νομικά ζητήματα που σχετίζονται με τα εμβόλια. Η διστακτικότητα έναντι των εμβολίων οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, όπως είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης (δυσπιστία έναντι του εμβολίου ή/και του παρόχου υγειονομικής περίθαλψης), ο εφησυχασμός (το άτομο δεν βλέπει την αναγκαιότητα εμβολιασμού ή την αξία του) και η ευκολία (πρόσβαση στα εμβόλια)[3]. Η διστακτικότητα αυτή υπάρχει πάντα, από την εφεύρεση του εμβολιασμού, και μάλιστα προϋπάρχει του καθορισμού των όρων «εμβόλιο» και «εμβολιασμός» κατά σχεδόν ογδόντα χρόνια. Οι θεωρίες και υποθέσεις που προβάλλονται από τους αντιεμβολιαστές τροποποιούνται με την πάροδο του χρόνου[17].
Νομοσχέδια περί υποχρεωτικού εμβολιασμού, όπως το νομοσχέδιο 277 της Γερουσίας της Καλιφόρνια και το λεγόμενο νομοσχέδιο «No Jab No Pay» της Αυστραλίας, έχουν συναντήσει αντιδράσεις από ακτιβιστές και αντιεμβολιαστικές ενώσεις[18][19][20]. Η αντίθεση στον υποχρεωτικό εμβολιασμό μπορεί να βασίζεται σε αντιεμβολιαστική παρόρμηση, στην ανησυχία ότι παραβιάζει πολιτικές ελευθερίες ή μειώνει την εμπιστοσύνη του κοινού στον εμβολιασμό, ή και υποψίες κερδοσκοπίας της φαρμακευτικής βιομηχανίας[11][21][22][23][24].