Αρωματική ένωση
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι αρωματικές ενώσεις (αγγλ. aromatic compounds), επίσης γνωστές ως μονοκυκλικοί ή πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες[1], είναι οργανικές ενώσεις που περιέχουν έναν ή/και περισσότερους αρωματικούς δακτυλίους.
Το μητρικό μέλος των αρωματικών ενώσεων είναι η ένωση, βενζόλιο (ή βενζένιο). Η ονομασία βενζόλιο προέρχεται από την αντίστοιχη γερμανική, benzol. Η χημική έννοια "αρωματικός" προέρχεται από την πρωταρχική ομαδοποίηση των μορίων, που είχε γίνει αρχικά με βάση την οσμή τον 19ο αιώνα, πριν ακόμη γίνουν κατανοητές οι γενικές χημικές τους ιδιότητες. Ο σημερινός ορισμός των αρωματικών ενώσεων δεν έχει καμία σχέση με την οσμή τους.
Τα ετεροαρένια συνδέονται στενά, καθώς τουλάχιστον ένα άτομο άνθρακα της ομάδας CH αντικαθίσταται από ένα από τα ετεροάτομα, οξυγόνο, άζωτο ή θείο. Παραδείγματα τέτοιων ενώσεων -που δεν έχουν ως βάση το βενζόλιο- με αρωματικές ιδιότητες είναι π.χ. το φουράνιο, μια τυπική ετεροκυκλική ένωση με πενταμελή δακτύλιο, που περιλαμβάνει ένα μόνο άτομο οξυγόνου, όπως επίσης, και η πυριδίνη, μια ετεροκυκλική ένωση με έναν εξαμελή δακτύλιο ο οποίος αντί του έκτου -C, εμπεριέχει ένα άτομο αζώτου (Ν). Οι υδρογονάνθρακες χωρίς αρωματικό δακτύλιο ονομάζονται τυπικά ως αλειφατικοί.