Βασίλειο της Υεμένης
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Βασίλειο της Υεμένης (επισήμως: Βασίλειο των Μουταβακιλιτών της Υεμένης, αραβικά: المتوكلية اليمنية, al-Mamlakah al-Mutawakkilīyah al-Yamanīyah), γνωστό επίσης αναδρομικά ως Βόρεια Υεμένη, αποτελούσε κράτος το διάστημα μεταξύ 1918 και 1962 στο βόρειο τμήμα της Υεμένης. Πρωτεύουσά της ήταν η Σαναά μέχρι το 1948, όποτε και ορίστηκε πρωτεύουσα η Ταΐζ.
Γρήγορες Πληροφορίες
Βασίλειο των Μουταβακιλιτών της Υεμένης المملكة المتوكلية اليمنية al-Mamlakah al-Mutawakkilīyah al-Yamanīyah | ||||||
Τμήμα των ΗΑΚ (1958–1961) | ||||||
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
Πρωτεύουσα | Σαναά (1918–1948) Ταΐζ (1948–1962) | |||||
Γλώσσες | Αραβικά | |||||
Θρησκεία | Σιιτικό Ισλάμ | |||||
Πολίτευμα | Απόλυτη Μοναρχία, Θεοκρατία | |||||
Ιμάμης | ||||||
- | 1918–1948 | Γιαχιά Χαμίντ εντ-Ντιν | ||||
- | 1948–1962 | Αχμάντ μπιν Γιαχιά | ||||
- | 1962 | Μουχαμάντ αλ-Μπαντρ | ||||
Ιστορική εποχή | Ψυχρός Πόλεμος | |||||
- | Ανεξαρτησία | 30 Οκτωβρίου 1918 | ||||
- | Ενοποίηση | 1 Δεκεμβρίου 1970 | ||||
Έκταση | ||||||
- | 1962 | 195.000 km² | ||||
Κλείσιμο