Βόισλαβ Σέσελι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Βόισλαβ Σέσελι (σερβικά: Војислав Шешељ), γεννημένος στις 11 Οκτωβρίου 1954, είναι Σέρβος πολιτικός, συγγραφέας, νομικός και εγκληματίας πολέμου. Είναι ο ιδρυτής και πρόεδρος του εθνικιστικού Σερβικού Ριζοσπαστικού Κόμματος (SRS). Από το 1998 έως το 2000 ήταν αντιπρόεδρος της Σερβίας.[1]
Βόισλαβ Σέσελι Војислав Шешељ | |
---|---|
Ο Βόισλαβ Σέσελι το 2009 | |
Αντιπρόεδρος της Σερβίας | |
Περίοδος 24 Μαρτίου 1998 – 24 Οκτωβρίου 2000 | |
Πρόεδρος | Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς |
Προκάτοχος | Ντράγκαν Τόμιτς |
Διάδοχος | Νεμπόισα Κόβιτς |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 11 Οκτωβρίου 1954 (1954-10-11) (69 ετών), Σαράγεβο, Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης |
Πολιτικό κόμμα | SKJ (1971–81) SPO (1989–90) SRS (1991–σήμερα) |
Σύζυγος | Βέσνα Μούντρεσα Γιαντράνκα Σέσελι (1992–σήμερα) |
Παιδιά | 4 |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Σαράγεβο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου |
Επάγγελμα | Νομικός |
Θρήσκευμα | Σέρβος Ορθόδοξος |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Τον Φεβρουάριο του 2003 παραδόθηκε εθελοντικά στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, που εξέταζε εγκλήματα για την πρώην Γιουγκοσλαβία, όμως η δίκη του ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2007.[2] Η δίκη του Σέσελι σημείωσε έντονες διαμάχες, με τον ίδιο να βρίσκεται σε απεργία πείνας για σχεδόν ένα μήνα μέχρι να του επιτραπεί να εκπροσωπήσει τον εαυτό του. Φέρεται να προσέβαλλε τακτικά τους δικαστές και τους εισαγγελείς, μετά την έναρξη της διαδικασίας, να αποκάλυψε την ταυτότητα προστατευόμενων μαρτύρων και τιμωρήθηκε σε τρεις περιπτώσεις για μη τήρηση του νόμου. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι δεν κάλεσε κανέναν μάρτυρα προς υπεράσπισή του.[3]
Μετά από 11 χρόνια κράτησης στο Κέντρο Κράτησης των Ηνωμένων Εθνών στο Σεβενίνγκεν, λόγω της δίκης του, του επετράπη να επιστρέψει προσωρινά στη Σερβία το Νοέμβριο του 2014 για να υποβληθεί σε αντικαρκινική θεραπεία.[4]
Στις 31 Μαρτίου 2016 αθωώθηκε στην πρωτοβάθμια απόφαση για όλες τις κατηγορίες που τον βάραιναν από το ειδικό δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία. Η αθώωση αυτή δέχτηκε έφεση από εισαγγελείς του Μηχανισμού για τα Διεθνή Ποινικά Δικαστήρια, ενός οργανισμού του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος λειτουργεί ως πρόγραμμα εποπτείας και διαδοχικής οντότητας του Διεθνές Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία.[5] Το ίδιο έτος συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές της Σερβίας λαμβάνοντας 23 έδρες στο κοινοβούλιο.[6][7]