Δημήτριος Γούναρης
Έλληνας πολιτικός / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Δημήτριος Γούναρης (Πάτρα, 5 Ιανουαρίου 1867 – Γουδή, 28 Νοεμβρίου 1922) ήταν Έλληνας νομικός και συντηρητικός πολιτικός, ιδρυτής του κόμματος των Εθνικοφρόνων (το πρώτο οργανωμένο κόμμα της ελληνικής δεξιάς) ο οποίος διετέλεσε τρεις φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Δημήτριος Γούναρης | |
---|---|
Πρωθυπουργός της Ελλάδας | |
Περίοδος 25 Φεβρουαρίου 1915 – 10 Αυγούστου 1915 | |
Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1915 |
Προκάτοχος | Ελευθέριος Βενιζέλος |
Διάδοχος | Ελευθέριος Βενιζέλος |
Περίοδος 26 Μαρτίου 1921 – 2 Μαρτίου 1922 | |
Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1921 |
Προκάτοχος | Νικόλαος Καλογερόπουλος |
Διάδοχος | Νικόλαος Στράτος |
Περίοδος 2 Μαρτίου 1922 – 3 Μαΐου 1922 | |
Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1922 |
Προκάτοχος | ο ίδιος |
Διάδοχος | Νικόλαος Στράτος |
Υπουργός Οικονομικών | |
Περίοδος 21 Ιουνίου 1908 – 14 Φεβρουαρίου 1908 | |
Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη 1905 |
Προκάτοχος | Νικόλαος Καλογερόπουλος |
Διάδοχος | Νικόλαος Καλογερόπουλος |
Υπουργός Εσωτερικών | |
Περίοδος 24 Σεπτεμβρίου 1915 – 3 Σεπτεμβρίου 1916 | |
Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1915 |
Προκάτοχος | Γεώργιος Καφαντάρης |
Διάδοχος | Λουκάς Ρούφος |
Υπουργός Στρατιωτικών | |
Περίοδος 4 Νοεμβρίου 1920 – 26 Μαρτίου 1921 | |
Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη 1920 |
Προκάτοχος | Ελευθέριος Βενιζέλος |
Διάδοχος | Νικόλαος Θεοτόκης |
Ιδρυτής & Αρχηγός του Κόμματος Εθνικοφρόνων | |
Περίοδος Μάρτιος 1915 – Νοέμβριος 1920 | |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 5 Ιανουαρίου 1867, Πάτρα |
Θάνατος | 28 Νοεμβρίου 1922 (55 ετών) Αθήνα |
Εθνότητα | Ελληνική |
Υπηκοότητα | Ελληνική |
Πολιτικό κόμμα | Κόμμα Εθνικοφρόνων Λαϊκόν Κόμμα |
Σύζυγος | άγαμος |
Παιδιά | άτεκνος |
Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1884–1889) Πανεπιστήμιο της Λειψίας Πανεπιστήμιο του Μονάχου Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης |
Επάγγελμα | Δικηγόρος |
Υπογραφή | |
Παρωνύμιο | Πατέρας της Ελληνικής Δεξιάς |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Καταγόμενος από οικογένεια εμπόρων της Πάτρας, σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο εξωτερικό και άσκησε με μεγάλη επιτυχία την δικηγορία. Εξελέγη βουλευτής Πατρών, αναμείχθηκε στο σταφιδικό ζήτημα και εντάχθηκε σε μία ομάδα προοδευτικών βουλευτών αποκαλούμενη «Ομάδα των Ιαπώνων». Εν συνεχεία ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη ενώ μετά το Κίνημα στου Γουδή ίδρυσε το Κόμμα Εθνικοφρόνων, (το οποίο το 1920 μετονομάστηκε σε Λαϊκόν Κόμμα) και αποτέλεσε τον βασικό φορέα του αντιβενιζελισμού. Διετέλεσε για ένα βραχύ διάστημα υπηρεσιακός πρωθυπουργός και υπουργός σε κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια του Εθνικού Διχασμού, μετά όμως την επιτυχή έκβαση του Κινήματος της Εθνικής Άμυνας και την φυγή της βασιλικής οικογένειας εξορίστηκε στην Κορσική. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1919 για να συμμετάσχει ως ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος στις εκλογές, στις οποίες και εξελέγη σχηματίζοντας λίγο αργότερα κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του αποφασίστηκε η συνέχιση της μικρασιατικής εκστρατείας, η οποία και οδήγησε στην οικονομική χρεοκοπία, στην ήττα από τον τουρκικό στρατό και την ανατροπή της κυβέρνησης. Μετά την εγκαθίδρυση του νέου καθεστώτος, παραπέμφθηκε μαζί με άλλα κυβερνητικά στέλεχη σε έκτακτο στρατοδικείο και στις 28 Νοεμβρίου 1922 εκτελέστηκε. Ανηψιός του ήταν ο, μετέπειτα πρωθυπουργός, Παναγιώτης Κανελλόπουλος.[1]