Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1950
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι ελληνικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950 διεξήχθησαν από υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ιωάννη Θεοτόκη με το σύστημα της απλής αναλογικής του 1946 με μικρές τροποποιήσεις, (περιορισμός αριθμού εδρών από 354 σε 250). Κανένα κόμμα δε συγκέντρωσε απόλυτη πλειοψηφία. Τα μεγαλύτερα σε δύναμη κόμματα ήταν το Λαϊκόν Κόμμα του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη (18,80%), το Κόμμα Φιλελευθέρων του Σοφοκλή Βενιζέλου (17,24%), η Εθνική Προοδευτική Ένωσις Κέντρου (Ε.Π.Ε.Κ.) με αρχηγό τον Νικόλαο Πλαστήρα (16,44%) και το Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου με τον Γεώργιο Παπανδρέου (10,67%)[1].
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Στον πολιτικό χώρο της δεξιάς πρώτο κόμμα αναδείχτηκε το Λαϊκόν Κόμμα με 18,8 των ψήφων (62 έδρες). Διάφορα άλλα κόμματα της δεξιάς έλαβαν μικρότερα ποσοστά (περίπου 18% των ψήφων και 24 έδρες). Το συνολικό ποσοστό των κομμάτων της δεξιάς όμως συγκριτικά με τις εκλογές του 1946 μειώθηκε σημαντικά, από 68% σε 35%.
Το κέντρο το εκπροσωπούσαν τρία κόμματα (Φιλελεύθεροι, Ε.Π.Ε.Κ. και το Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου) και έλαβαν συνολικό ποσοστό 44,3% και 136 έδρες συνολικά.
Η Αριστερά παρουσιάστηκε στις εκλογές με το σχήμα της Δημοκρατικής Παρατάξεως (Δ.Π.) που ιδρύθηκε στις 2 Φεβρουαρίου από τον Αλ. Σβώλο (Σ.Κ.-Ε.Λ.Δ.), τον Σ. Χατζήμπεη (Αριστεροί Φιλελεύθεροι) και τον Ι. Σοφιανόπουλο που είχαν ήδη συνεργαστεί με το ΕΑΜ στο δημοψήφισμα του 1946. Η Δ.Π. είχε και την υποστήριξη του παράνομου μηχανισμού του Κ.Κ.Ε., υπό τον Νίκο Πλουμπίδη, που ήδη από τα τέλη του 1949 προωθούσαν την συγκρότηση ενός «Δημοκρατικού Μετώπου». Η υποστήριξη αυτή του Κ.Κ.Ε. εκφράστηκε τελικά με την «πριμοδότηση» ορισμένων υποψηφίων της Δ.Π., κυρίως στα αστικά κέντρα.[2] Η Δ.Π. συγκέντρωσε τελικά το 9,70% των ψήφων και 18 έδρες.