Ιταλική αποικιοκρατία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η ιταλική αποικιοκρατία[1] (ιταλικά: colonialismo italiano) δημιουργήθηκε αφότου το Βασίλειο της Ιταλίας ακολούθησε τις άλλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις στην ίδρυση υπερπόντιων αποικιών κατά τον "αγώνα για την Αφρική". Η σύγχρονη Ιταλία ως ένα ενοποιημένο κράτος υπήρχε μόνο από το 1861. Αυτήν την εποχή η Γαλλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Βρετανία, και οι Κάτω Χώρες, είχαν ήδη δημιουργήσει μεγάλες αυτοκρατορίες για αρκετές εκατοντάδες χρόνια. Μια από τις τελευταίες απομένουσες περιοχές ανοικτές για αποικιοποίηση βρίσκονταν στην Αφρικανική ήπειρο.
Ιταλική αποικιοκρατία | |
---|---|
Η ιταλική αποικιοκρατία στη μέγιστη ακμή της (1940 - 1943) | |
Με την έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου το 1914, η Ιταλία είχε προσαρτήσει την Ερυθραία και τη Σομαλία, και είχε αποσπάσει τον έλεγχο τμημάτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβανομένου της Λιβύης, μολονότι απέτυχε στην προσπάθειά της να κατακτήσει την Αιθιοπία. Η φασιστική κυβέρνηση υπό τον Ιταλό δικτάτορα Μπενίτο Μουσσολίνι, η οποία ήρθε στην εξουσία το 1922, επεδίωξε να αυξήσει περαιτέρω το μέγεθος της αυτοκρατορίας. Η Αιθιοπία πάρθηκε επιτυχώς τέσσερις δεκαετίες ύστερα από την προηγούμενη αποτυχία και τα ευρωπαϊκά σύνορα της Ιταλίας επεκτάθηκαν. Μία επίσημη "Ιταλική Αυτοκρατορία" ανακηρύχθηκε στις 9 Μαΐου 1936 μετά την κατάκτηση της Αιθιοπίας.[2] Η Ιταλία συμμάχησε με τη Ναζιστική Γερμανία κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αρχικά απέλαβε επιτυχίες. Ωστόσο, οι Συμμαχικές Δυνάμεις κατέλαβαν, εν τέλει, τις Ιταλικές υπερπόντιες αποικίες και από τη στιγμή που η ίδια η Ιταλία δέχθηκε εισβολή το 1943, η αυτοκρατορία της έπαψε να υπάρχει πια.