Ιωάννης Τορνίκιος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ιωάννης Τορνίκης (γεωργιανά : თორნიკე ერისთავი) ήταν στρατηγός του βασιλείου της Ιβηρίας και αργότερα μοναχός που έγινε περισσότερο γνωστός ως ιδρυτής της Μονής Ιβήρων στο όρος Άθως. Απεβίωσε το 985 και σήμερα είναι άγιος της γεωργιανής ορθόδοξης εκκλησίας.
Ιωάννης Τορνίκης | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Θάνατος | 985 Χερσόνησος του Άθω |
Χώρα πολιτογράφησης | Γεωργία Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Eορτασμός αγίου | 12 Ιουνίου |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μοναχός στρατιωτικός |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ο Ιωάννης καταγόταν από οικογένεια με γεωργιανές ή αρμενικές ρίζες χωρίς να είναι αποδεδειγμένο αν ανήκε στην Οικογένεια Τορνικίων με αρμενικές ρίζες ή ήταν κάποιος κλάδος της στην Γεωργία[1]. Ο πατέρας του Χοντνβανέλι ήταν στην αυλή του Ίβηρα πρίγκιπα Ασότ Β΄ του κουροπαλάτη. Ο ίδιος έκανε καριέρα δικαστικού και στρατηγού στο Βασίλειο της Ιβηρίας και το 979 βοήθησε τον βυζαντινό αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄ στην καταστολή της Στάσης του Βάρδα Φωκά[1]. Για την υπηρεσία του αυτή του απονεμήθηκε ο βυζαντινός τίτλος του πατρικίου.
Το 963 παραιτήθηκε, έγινε μοναχός με το όνομα Ιωάννης κι αποσύρθηκε στη Μονή Μεγίστης Λαύρας στο άγιο όρος. Επανήλθε μόνο το 979 για να καταστείλει τη στάση του Φωκά[1]. Ο Ίβηρας πρίγκιπας Δαβίδ Γ΄ του Τάο ο κουροπαλάτης του παραχώρησε εκτάσεις στη βορειοανατολική Ανατολία και έγινε βοηθός πατριάρχη. Επιστρέφοντας στο Άγιο όρος, ο Ιωάννης, και με τα λάφυρα που είχε αποκομίσει από τους πολέμους ανακατασκεύασε και επέκτεινε τη σημερινή μονή Ιβήρων και δημιούργησε μια Μονή αποκλειστικά με γεωργιανούς μοναχούς.