Κάρολος ο Παχύς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κάρολος Γ΄ της Γαλλίας ή Κάρολος ο Παχύς[1] (Charles III le Gros, 13 Ιουνίου 839 – 13 Ιανουαρίου 888) ήταν Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (881 - 888), βασιλιάς της Αλαμανίας (876 – 888), Βασιλιάς της Ιταλίας (879 – 888), Βασιλιάς της Λοθαριγγίας, Βασιλιάς της Βαυαρίας και Βασιλιάς της Σαξονίας (882) και Βασιλιάς των Ανατολικών Φράγκων (882 – 887). Ο Κάρολος ανήκε στη Δυναστεία των Καρολιδών, ήταν ο νεώτερος από τους τρεις γιους του Λουδοβίκου του Γερμανικού, βασιλιά των ανατολικών Φράγκων με τη σύζυγο του Χέμμα, προπάππους του ήταν ο Καρλομάγνος. Υπήρξε ο τελευταίος νόμιμος Καρολίδης αυτοκράτορας που βασίλευσε σε όλα τα βασίλεια των Φράγκων. Ο Κάρολος ο Παχύς κυβέρνησε πολλά διαφορετικά βασίλεια από την απέραντη αυτοκρατορία του Καρλομάγνου. Η Ανατολική Φραγκία διαιρέθηκε και ο Κάρολος ανέλαβε την Αλαμανία (876), όταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Καρλομάνος της Βαυαρίας αχρηστεύτηκε από εγκεφαλικό επεισόδιο κληρονόμησε το Βασίλειο της Ιταλίας.
Κάρολος Γ΄ ο Παχύς | |
---|---|
Περίοδος | 12 Φεβρουαρίου 881 - 13 Ιανουαρίου 888 |
Προκάτοχος | Κάρολος ο Φαλακρός |
Διάδοχος | Γουίδων Γ΄ του Σπολέτο |
Βασιλιάς της Ανατολικής Φραγκίας | |
Περίοδος | 876 - 17 Νοεμβρίου 887 |
Προκάτοχος | Λουδοβίκος ο Γερμανικός |
Διάδοχος | Αρνούλφος της Καρινθίας |
Περίοδος | Ιούνιος 885 - Νοέμβριος 887 |
Προκάτοχος | Καρλομάνος Β΄ |
Διάδοχος | Εύδης Α΄ της Γαλλίας |
Γέννηση | 13 Ιουνίου 839 Ανατολική Φραγκία |
Θάνατος | 13 Ιανουαρίου 888 Νόιντινγκεν, Αυτοκρατορία των Καρολιδών |
Τόπος ταφής | Νήσος Ράιχεναου, Λίμνη Κωνσταντίας |
Σύζυγος | Ριχάρδη |
Επίγονοι | (νόθος) Βερνάρδος |
Οίκος | Δυναστεία των Καρολιδών |
Πατέρας | Λουδοβίκος ο Γερμανικός |
Μητέρα | Χέμμα |
Θρησκεία | Χριστιανισμός |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ο Πάπας Ιωάννης Η΄ τον έστεψε αυτοκράτορα (881), την επόμενη χρονιά κληρονόμησε τον αδελφό του Λουδοβίκο τον Νεότερο ενοποιώντας το βασίλειο των Ανατολικών Φράγκων (882). Όταν πέθανε ο ξάδελφος του Καρλομάνος Β΄ (884) κληρονόμησε και τη Δυτική Φραγκία, ενοποιήθηκε μαζί του ολόκληρη η Αυτοκρατορία των Καρολιδών. Ο Κάρολος ο Παχύς ήταν συνεχώς άρρωστος, υπέφερε από Επιληψία που τον ανάγκασε να κλείσει δύο φορές ειρήνη με τους Βίκινγκ, η τελευταία έγινε στην περίφημη πολιορκία των Παρισίων (885-886) που οδήγησε στην πτώση του. Η ενωμένη αυτοκρατορία δεν διατηρήθηκε πολύ, τον Νοέμβριο του 887 ο ανεψιός του Αρνούλφος της Καρινθίας τον εκθρόνισε με πραξικόπημα από την Ανατολική Φραγκία, τη Λοθαριγγία και το Βασίλειο της Ιταλίας. Μετά από μεγάλη πίεση παραιτήθηκε από όλα τα βασίλεια και αποσύρθηκε, πέθανε λίγες βδομάδες αργότερα τον Ιανουάριο του 888 από φυσικά αίτια. Μετά τον θάνατο του η μεγάλη αυτοκρατορία των Καρολιδών διασπάστηκε σε πολλά βασίλεια, ενοποιήθηκε πολλούς αιώνες μετά με τον Ναπολέων Α΄. Το προσωνύμιο "Κάρολος ο Παχύς" δεν υπήρχε την εποχή του, εμφανίζεται για πρώτη φορά σε Σαξονικά χρονικά του 12ου αιώνα χωρίς καμιά αναφορά στο σωματικό του βάρος. Το όνομα αυτό είναι ευρύτατα συνηθισμένο για το πρόσωπο του σε όλες τις σύγχρονες Ευρωπαϊκές γλώσσες.[2] Ο συγγραφέας της εποχής του Ρετζίνο του Προύμ τον καταγράφει με τον θάνατο του ως "αυτοκράτωρ Κάρολος, τρίτος στο όνομα και διακριτικός".[3]