Κατάλογος νικητών της Eurovision
κατάλογος εγχειρήματος Wikimedia / From Wikipedia, the free encyclopedia
69 τραγούδια που γράφτηκαν από 139 τραγουδοποιούς κέρδισαν τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, έναν ετήσιο διαγωνισμό που διοργανώνεται από χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης. Ο διαγωνισμός, ο οποίος μεταδίδεται κάθε χρόνο από το ντεμπούτο του το 1956 (με εξαίρεση το 2020), είναι ένα από τα μακροβιότερα τηλεοπτικά προγράμματα στον κόσμο. Ο νικητής του διαγωνισμού έχει καθοριστεί χρησιμοποιώντας πολλές τεχνικές ψηφοφορίας σε όλη την ιστορία του. Επίκεντρο αυτών ήταν η απονομή βαθμών σε χώρες από κριτική επιτροπή ή τηλεψηφοφόρους. Η χώρα με τους περισσότερους βαθμούς ανακηρύσσεται νικήτρια.[1] Ο πρώτος διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision δεν κερδήθηκε με πόντους, αλλά με ψήφους (δύο ανά χώρα) και ανακοινώθηκε μόνο ο νικητής.[2]
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Έχουν γίνει 66 διαγωνισμοί, με έναν νικητή κάθε χρόνο εκτός από τον ισόπαλο διαγωνισμό του 1969, ο οποίος είχε τέσσερις. Είκοσι επτά χώρες έχουν κερδίσει τον διαγωνισμό. Η Ελβετία κέρδισε τον πρώτο διαγωνισμό το 1956. Οι χώρες με τον μεγαλύτερο αριθμό νικών είναι η Ιρλανδία και η Σουηδία, με επτά. Μόνο δύο άνθρωποι έχουν κερδίσει περισσότερες από μία φορές ως ερμηνευτές: ο Ιρλανδός Τζόνι Λόγκαν, ο οποίος ερμήνευσε το "What's Another Year" το 1980 και το "Hold Me Now" το 1987 και η Σουηδή Λορίν, η οποία ερμήνευσε το "Euphoria" το 2012 και το "Tattoo" το 2023. Ο Λόγκαν είναι επίσης ένας από τους πέντε τραγουδοποιούς που έχουν γράψει περισσότερες από μία νικηφόρες συμμετοχές ("Hold Me Now" το 1987 και "Why Me?" το 1992, σε ερμηνεία της Λίντα Μάρτιν).[3] Αυτό κάνει τον Λόγκαν το μόνο άτομο που έχει στο ενεργητικό του τρεις νίκες στη Eurovision, είτε ως τραγουδιστής, είτε ως τραγουδοποιός ή και τα δύο. Οι άλλοι έξι τραγουδοποιοί με περισσότερες από μία νικηφόρες συμμετοχές στο ενεργητικό τους είναι ο Γουίλι βαν Χέμερτ (Ολλανδία, 1957 και 1959), ο Υβ Ντεσκά (Μονακό, 1971 και Λουξεμβούργο, 1972), ο Ρολφ Λόβλαντ (Νορβηγία, 1985 και 1995), ο Μπρένταν Γκράχαμ (Ιρλανδία, 1994 και 1996) και οι Πέτερ Μποστρέμ και Τόμας Γκούσταφσον (Σουηδία, 2012 και 2023).
Σχετικά λίγοι νικητές του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision έχουν σημειώσει μεγάλη επιτυχία στη μουσική βιομηχανία. Οι πιο αξιόλογοι νικητές που έγιναν διεθνείς αστέρες είναι οι ABBA, οι οποίοι κέρδισαν τον διαγωνισμό για τη Σουηδία το 1974 με το τραγούδι τους "Waterloo",[4] και η Σελίν Ντιόν, η οποία κέρδισε τον διαγωνισμό για την Ελβετία το 1988 με το τραγούδι "Ne partez pas sans moi".[5] Πιο πρόσφατα, ο Ντάνκαν Λόρενς, ο οποίος κέρδισε τον διαγωνισμό του 2019 για την Ολλανδία με το "Arcade", γνώρισε παγκόσμια επιτυχία ροής με το τραγούδι ως επιτυχία κατά τη διάρκεια του 2020 και του 2021,[6] ενώ οι Måneskin, νικητές του διαγωνισμού του 2021 για την Ιταλία με το "Zitti e buoni", πέτυχαν στη συνέχεια παγκόσμια δημοτικότητα τους μήνες που ακολούθησαν τη νίκη τους.[7]
Από το 2008, ο νικητής απονέμεται με επίσημο τρόπαιο νικητή του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Το τρόπαιο είναι ένα χειροποίητο κομμάτι γυαλιού αμμοβολής σε σχήμα μικροφώνου της δεκαετίας του 1950.[8] Οι τραγουδοποιοί και οι συνθέτες της νικήτριας συμμετοχής λαμβάνουν μικρότερες εκδόσεις του τροπαίου. Το αρχικό σχέδιο δημιουργήθηκε από τον Κιέλλ Ένγκμαν της Kosta Boda, ο οποίος ειδικεύεται στην τέχνη του γυαλιού.[9]