Κορνέλιο Σααβέδρα
Αργεντινός στρατιωτικός και πολιτικός / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κορνέλιο Χούδας Ταδέο δε Σααβέδρα ι Ροντρίγκες (ισπανικά: Cornelio Judas Tadeo de Saavedra y Rodríguez, 15 Σεπτεμβρίου 1759 – 29 Μαρτίου 1829) ήταν Αργεντινός στρατιωτικός και πολιτικός. Συνέβαλε καθοριστικά στην Επανάσταση του Μαΐου, το πρώτο βήμα για την ανεξαρτησία της Αργεντινής από την Ισπανία, και έγινε ο πρώτος αρχηγός κράτους της αυτόνομης χώρας που αργότερα θα γινόταν η Αργεντινή, όταν διορίστηκε πρόεδρος της Πριμέρα Χούντα.
Κορνέλιο Σααβέδρα | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Cornelio Saavedra (Ισπανικά) |
Γέννηση | 15 Σεπτεμβρίου 1759[1][2] Οτούγιο |
Θάνατος | 29 Μαρτίου 1829[1][2][3] Μπουένος Άιρες |
Τόπος ταφής | Μαυσωλείο των Αξιότιμων Πολιτών |
Χώρα πολιτογράφησης | Αργεντινή[4] Βολιβία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
Σπουδές | Εθνικό Κολέγιο του Μπουένος Άιρες |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Πατριώτης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Μαρία Σατουρνίνα Μπάρμπαρα δε Οταλόρα ι Ριμπέρο |
Τέκνα | Μαριάνο Σααβέδρα |
Συγγενείς | Κορνέλιο Σααβέδρα Ροδρίγκες (εγγονός) |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Βαθμός/στρατός | μέραρχος |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ο Σααβέδρα ήταν ο πρώτος διοικητής του Συντάγματος των Πατρικίων που δημιουργήθηκε μετά τις ατυχείς βρετανικές εισβολές στο Ρίβερ Πλέιτ. Η αυξημένη στρατιωτικοποίηση της πόλης και η χαλάρωση του συστήματος των καστών του επέτρεψαν, όπως και σε άλλους λαούς κριόλο, να γίνει εξέχουσα προσωπικότητα στην τοπική πολιτική. Η παρέμβασή του ήταν καθοριστική για να ματαιωθεί η ανταρσία του Αλσάγκα και να παραμείνει στην εξουσία ο αντιβασιλέας Σαντιάγκο ντε Λινιέ. Αν και υποστήριξε τη δημιουργία μιας Χούντας παρόμοιας με εκείνες που δημιουργήθηκαν στην Ισπανία κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Χερσονήσου, επιθυμούσε οι κριόλο να έχουν σημαντικό ρόλο σε αυτήν (η ανταρσία του Αλσάγκα υποστηρίχθηκε από τους Πενινσουλάρες). Ήταν επίσης κατά των βεβιασμένων ενεργειών, και καθώς το σύνταγμά του ήταν ζωτικής σημασίας σε οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον του αντιβασιλέα, αρνήθηκε τη βοήθειά του μέχρι να έρθει η κατάλληλη στρατηγική στιγμή για να το πράξει. Η ευκαιρία ήρθε τον Μάιο του 1810, και η επανάσταση του Μαΐου ανέτρεψε με επιτυχία τον αντιβασιλέα.
Ο Σααβέδρα διορίστηκε πρόεδρος της Πριμέρα Χούντα, η οποία ανέλαβε την κυβέρνηση μετά από την Επανάσταση του Μαΐου. Η τοπική πολιτική διχάστηκε σύντομα μεταξύ αυτού και του υπουργού Μαριάνο Μορένο. Ο Σααβέδρα ήθελε σταδιακές αλλαγές, ενώ ο Μορένο προωθούσε πιο ριζοσπαστικές. Ο Σααβέδρα ενθάρρυνε τη διεύρυνση της Χούντας με βουλευτές από τις άλλες επαρχίες- αυτό άφησε τον Μορένο σε μειονεκτική θέση και τον οδήγησε σε παραίτηση. Μια μεταγενέστερη εξέγερση που έγινε για λογαριασμό του Σααβέδρα ανάγκασε τους εναπομείναντες υποστηρικτές του Μορένο να παραιτηθούν επίσης. Εγκατέλειψε την προεδρία μετά την ήττα της πρώτης εκστρατείας στο Άνω Περού και κατευθύνθηκε για να ηγηθεί του Στρατού του Βορρά. Την απουσία του εκμεταλλεύτηκαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, οι οποίοι συγκρότησαν την Πρώτη Τριανδρία και εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης κατά του Σααβέδρα. Ο Σααβέδρα παρέμεινε στην εξορία μέχρι το 1818, όταν όλες οι κατηγορίες εναντίον του αποσύρθηκαν.[5]