Κυβέρνηση Δημητρίου Μαξίμου 1947
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Κυβέρνηση Δημητρίου Μαξίμου 1947 ή Επτακέφαλος Κυβέρνησις (Ιανουάριος 1947 - Αύγουστος 1947) σχηματίστηκε με τη συνεργασία των 7 πολιτικών αρχηγών των κοινοβουλευτικών κομμάτων (χωρίς όμως το βασικό εταίρο της εξουσίας, το Κόμμα Φιλελευθέρων), προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα υψίστης σημασίας προβλήματα της χώρας[1]
Βασιλευομένη Δημοκρατία | |
Ημερομηνία σχηματισμού | 24 Ιανουαρίου 1947 |
---|---|
Ημερομηνία διάλυσης | 29 Αυγούστου 1947 |
Πρόσωπα και δομές | |
Αρχηγός Κράτους | Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας Παύλος Α΄ της Ελλάδας |
Πρόεδρος Κυβέρνησης | Δημήτριος Μάξιμος |
Συνολικός αριθμός Μελών | 40 |
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων |
Ιστορία | |
Εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1946 |
Θητεία νομοθετικού σώματος | 13 Μαΐου 1946 - 8 Ιανουαρίου 1950 Δ' Αναθεωρητική Βουλή |
Προηγούμενη | Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Οκτωβρίου 1946 |
Διάδοχη | Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη 1947 |
Στις 15 Φεβρουαρίου 1947 η Βρετανική κυβέρνηση, ειδοποιεί την ελληνική αλλά και την αμερικανική κυβέρνηση, ότι στις 31 Μαρτίου θα σταματήσει εντελώς την οικονομική βοήθεια που προσέφερε στην Ελλάδα και θα ξεκινήσει και τη σταδιακή αποχώρηση των στρατευμάτων της από τη χώρα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρυ Τρούμαν - ξεκινώντας τότε, αυτό που θα ονομαστεί αργότερα Ψυχρός Πόλεμος - ήθελε την Ελλάδα και την Τουρκία υπό τη σφαίρα επιρροής των Ηνωμένων Πολιτειών, καθιστώντας τες ανάχωμα του σοβιετικού επεκτατισμού[2]. Με βάση αυτό το σκεπτικό, η αμερικανική κυβέρνηση ειδοποίησε, στις 28 Φεβρουαρίου τον Έλληνα πρεσβευτή στην Ουάσιγκτον, Παύλο Οικονόμου, ότι δέχεται να αναλάβει τις υποχρεώσεις της βρετανικής κυβέρνησης. Η ειδική αμερικανική επιτροπή ετοίμασε το σχέδιο οικονομικής διάσωσης της Ελλάδας, το οποίο η κυβέρνηση Μαξίμου αποδέχτηκε στις 2 Μαρτίου. Προχωρώντας ακόμα περισσότερο, ο πρόεδρος Τρούμαν, στις 12 Μαρτίου, εκφώνησε το λόγο του προς το Κογκρέσο με τον οποίο έπεισε τον Αμερικανικό λαό όχι μόνο να συναινέσει στην αποστολή οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά να συμφωνήσει και με το ιδεολόγημα που τη στήριζε: ότι δηλαδή η Ελλάδα και η Τουρκία, ήταν ζωτικός χώρος για την ασφάλεια [3]των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Στις 20 Ιουνίου 1947 και ύστερα από ένα μαραθώνιο συνεννοήσεων υπογράφηκε η «Ελληνοαμερικανική συμφωνία». Σύμφωνα με τους όρους της, η Ελλάδα θα λάμβανε συνολική οικονομική βοήθεια ύψους 300.000.000 δολλαρίων, από τα οποία τα 146.000.000 θα ξοδεύονταν στον εξοπλισμό και τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, ενώ η υλοποίηση του προγράμματος ανατέθηκε στην «Αμερικανική Αποστολή Βοήθειας προς την Ελλάδα» (American Mission for Aid to Greece, AMAG). Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιωάννη Δ. Στεφανίδη, «...η ελληνική κυβέρνηση παραιτήθηκε πρόσκαιρα από τη δυνατότητα να λαμβάνει οποιαδήποτε σημαντική απόφαση στον τομέα της ανασυγκρότησης χωρίς τη συγκατάθεση της αμερικανικής Αποστολής. Η οικονομική αυτή κηδεμονία αφενός περιέστειλε τα περιθώρια κακοδιαχείρισης και πελατειακών παρεμβάσεων στη διάθεση των κονδυλίων εκ μέρους της ελληνικής πολιτικής τάξης. Από την άλλη, διευκόλυνε την αποτελεσματική άσκηση επιρροής εκ μέρους των Αμερικανών όχι μόνο στο οικονομικό αλλά και στο πολιτικό και στρατιωτικό πεδίο....» [4].
Κυβερνητική κρίση θα ξεσπάσει προς τα τέλη Αυγούστου με αφορμή την κλιμάκωση των συγκρούσεων μεταξύ των δυο στρατών. Οι Βενιζέλος, Παπανδρέου και Κανελλόπουλος θα ζητήσουν στις 23 Αυγούστου, αλλαγές στα υπουργεία Στρατιωτικών και Δημοσίας Τάξεως, αίτημα που ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Τσαλδάρης, απέρριψε. Οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί παραιτούνται, ακολουθεί και η παραίτηση του Πρωθυπουργού, και ο νέος πλέον βασιλιάς Παύλος, δίνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και πάλι στον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη.[5]