Μινωικός πολιτισμός
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο μινωικός πολιτισμός ήταν πολιτισμός της Εποχής του Χαλκού στην Κρήτη και σε άλλα νησιά του Αιγαίου, ο οποίος άνθισε από το 3000 π.Χ. έως 1450 π.Χ. Μετά από μια μακρά περίοδο παρακμής έληξε τελικά περίπου το 1100 π.Χ. Αντιπροσωπεύει τον πρώτο προηγμένο πολιτισμό της Ευρώπης, ο οποίος άφησε πίσω του μεγάλα οικοδομικά συγκροτήματα, εργαλεία, έργα τέχνης, συστήματα γραφής και ενα εκτεταμένο εμπορικό δίκτυο.[1]
Ο πολιτισμός ανακαλύφθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα από τον Βρετανό αρχαιολόγο Άρθουρ Έβανς. Ο όρος "μινωικός" προέρχεται από τον μυθικό βασιλιά Μίνωα και επινοήθηκε από τον Άρθουρ Έβανς, ο οποίος συνέδεσε την Κνωσό με τον λαβύρινθο και τον Μινώταυρο. Ο μινωικός πολιτισμός έχει περιγραφεί ως ο πρώτος του επιπέδου του στην Ευρώπη[2] ενώ ο ιστορικός Γουίλ Ντυράν χαρακτήρισε τον μινωικό πολιτισμό ως «τον πρώτο κρίκο στην ευρωπαϊκή αλυσίδα».[3]
Ο μινωικός πολιτισμός είναι αξιοσημείωτος για τα μεγάλα και περίτεχνα ανάκτορα του, ύψους έως και τεσσάρων ορόφων, με περίπλοκα υδραυλικά δίκτυα και τοιχογραφίες. Η Μινωική περίοδος χαρακτηρίζεται από εκτεταμένο εμπόριο μεταξύ των οικισμών στην Κρήτη, στο Αιγαίου και στην Μεσόγειο ιδιαίτερα στην Ανατολή. Μέσω των εμπόρων και των καλλιτεχνών τους, η πολιτιστική επιρροή των Μινώων έφτασε πέρα από την Κρήτη στις Κυκλάδες, στην Αίγυπτο, στην Κύπρο, στο Λεβάντε και στην Ανατολία. Μερικά από τα αξιολογότερα μινωικά έργα τέχνης σώζονται στην πόλη του Ακρωτηρίου στο νησί της Σαντορίνης, η οποία καταστράφηκε από τη έκρηξη του ηφαιστείου της.
Η γραφή των Μινωίτών ήταν κυρίως η Γραμμική Α και τα κρητικά ιερογλυφικά. Οι λόγοι για την αργή παρακμή του μινωικού πολιτισμού, που αρχίζει γύρω στο 1550 π.Χ., είναι αδιευκρίνιστοι. Οι θεωρίες περιλαμβάνουν μυκηναϊκές εισβολές από την ηπειρωτική Ελλάδα και τη μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη της Σαντορίνης.