Μοναρχίες της Ευρώπης
κατάλογος εγχειρήματος Wikimedia / From Wikipedia, the free encyclopedia
Σήμερα στην Ευρώπη υπάρχουν 12 μοναρχίες: το Πριγκιπάτο της Ανδόρρας, το Βασίλειο του Βελγίου, το Βασίλειο της Δανίας, το Πριγκιπάτο του Λίχτενσταϊν, το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, το Πριγκιπάτο του Μονακό, το Βασίλειο της Ολλανδίας, το Βασίλειο της Νορβηγίας, το Βασίλειο της Ισπανίας, το Βασίλειο της Σουηδίας, το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας και το Κράτος της Πόλης του Βατικανού. Σε δέκα εξ αυτών των χωρών ο αρχηγός του κράτους (μονάρχης) κληρονομεί τα καθήκοντά του, και συνήθως τα κρατάει εφ όρου ζωής ή μέχρι να παραιτηθεί. Αντιθέτως στο Βατικανό (εκλογική μοναρχία, που ονομάζεται και απόλυτη θεοκρατία), ο αρχηγός του κράτους (ο Πάπας), εκλέγεται από το λεγόμενο παπικό κονκλάβιο, ενώ στην Ανδόρρα (μια τεχνικά ημιεκλογική δυαρχία), αρχηγοί του κράτους είναι ο εκάστοτε εκλεγμένος Πρόεδρος της Γαλλίας και ο Επίσκοπος του Ουρχέλ, ο οποίος διορίζεται από τον Πάπα.[1][2]
Οι περισσότερες από τις μοναρχίες στην Ευρώπη είναι συνταγματικές, πράγμα που σημαίνει ότι ο μονάρχης δεν επηρεάζει τις πολιτικές του κράτους, καθώς είτε είναι νομικά περιορισμένος από το να το κάνει αυτό, είτε δεν χρησιμοποιεί τις τυχόν πολιτικές εξουσίες του βάσει συμφωνίας. Εξαιρέσεις αποτελούν το Λίχτενσταϊν, το οποίο θεωρείται ημισυνταγματική μοναρχία, λόγω της μεγάλης επιρροής που ασκεί ο πρίγκιπας στην πολιτική σκηνή, αλλά και το Βατικανό, το οποίο είναι μια εκλογική θεοκρατική απόλυτη μοναρχία. Σήμερα δεν υπάρχει καμία σημαντική κίνηση για κατάργηση της μοναρχίας σε οποιοδήποτε από τα δώδεκα κράτη, αν και υπάρχουν σημαντικές μειονότητες δημοκρατικών σε πολλά από αυτά. Ταυτόχρονα, επί του παρόντος επτά από τις δώδεκα μοναρχίες είναι κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης: το Βέλγιο, η Δανία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Ισπανία και η Σουηδία.[3][4]
Στις αρχές του 20ου αιώνα μόνον η Γαλλία, η Ελβετία και ο Άγιος Μαρίνος ήταν οι ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες δεν είχαν κάποιο μοναρχικό καθεστώς. Τότε ήταν που ξεκίνησε η άνοδος των δημοκρατικών στην ηγεσία των πολιτικών πραγμάτων. Οι περισσότερες μοναρχίες ανατράπηκαν μέσω κάποιου πολέμου ή κάποιου κινήματος ή πραξικοπήματος. Έτσι, σήμερα η πλειοψηφία των κρατών της ευρωπαϊκής ηπείρου είναι δημοκρατίες με είτε άμεσα είτε έμμεσα εκλεγμένους αρχηγούς κράτους.