Μπόμπι Μουρ
Άγγλος ποδοσφαιριστής / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ρόμπερτ Φρέντρικ Τσέλσι «Μπόμπι» Μουρ (Robert Frederick Chelsea "Bobby" Moore, 12 Απριλίου 1941 – 24 Φεβρουαρίου 1993) ήταν Άγγλος ποδοσφαιριστής. Ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς της ποδοσφαιρικής ιστορίας,[1][2][3][4] ψηφίστηκε 24ος καλύτερος παίκτης του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS.[5]
1966 | ||||||||||
Προσωπικές πληροφορίες | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Πλήρες όνομα | Ρόμπερτ Φρέντρικ Τσέλσι Μουρ | |||||||||
Ημερ. γέννησης | 12 Απριλίου 1941 | |||||||||
Τόπος γέννησης | Λονδίνο, Αγγλία | |||||||||
Ημερ. θανάτου | 24 Φεβρουαρίου 1993 (51 ετών) | |||||||||
Τόπος θανάτου | Λονδίνο, Αγγλία | |||||||||
Ύψος | 1,78 μ. | |||||||||
Θέση | Αμυντικός | |||||||||
Ομάδες νέων | ||||||||||
1956–1958 | Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ | |||||||||
Επαγγελματική καριέρα* | ||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | |||||||
1958–1974 | Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ | 544 | (24) | |||||||
1974–1977 | Φούλαμ ΦΚ | 124 | (1) | |||||||
1976 | →Σαν Αντόνιο Θάντερ | 24 | (1) | |||||||
1978 | Σιάτλ Σάουντερς | 7 | (0) | |||||||
1978 | Χέρνινγκ Φέρμαντ | 9 | (0) | |||||||
Σύνολο | 708 | (26) | ||||||||
Εθνική ομάδα | ||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | |||||||
1960–1962 | Αγγλία Κ-23 | 9 | (2) | |||||||
1962–1973 | Αγγλία | 108 | (2) | |||||||
Προπονητική καριέρα | ||||||||||
Περίοδος | Ομάδα | |||||||||
1980 | Όξφορντ Σίτι (D/R) | |||||||||
1981–1982 | Ίστερν ΑΑ | |||||||||
1984–1986 | Σάουθεντ Γιουνάιτεντ | |||||||||
Τίτλοι
| ||||||||||
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Διετέλεσε αρχηγός της Γουέστ Χαμ για περισσότερο από δέκα χρόνια, οδηγώντας την στην κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας το 1964 και του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης το 1965 και αρχηγός της ομάδας της Εθνικής Αγγλίας η οποία κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1966. Θεωρείται ευρέως ως ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και ο Πελέ τον χαρακτήρισε ως ένα από τους δύο καλύτερους αμυντικούς που αντιμετώπισε ποτέ.[6][7][8] Αγωνίστηκε συνολικά 108 φορές με την Εθνική Αγγλίας, αριθμός που αποτελούσε παγκόσμιο ρεκόρ τη στιγμή της αποχώρησής του από το ποδόσφαιρο.[9]