Ούγκο Γκρότιους
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ούγκο Γκρότιους ή εξελληνισμένα Ούγος Γρότιος[9] (Hugo Grotius, Huig de Groot, Hugo de Groot, 10 Απριλίου 1583 - 28 Αυγούστου 1645) ήταν διάσημος Ολλανδός ουμανιστής, πολιτικός και διπλωμάτης, ποιητής και νομικός.
Ούγκο Γκρότιους | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Hugo Grotius (Ολλανδικά) |
Γέννηση | 10 Απριλίου 1583[1][2][3] ή 1583[4] Ντελφτ[2][5] |
Θάνατος | 28 Αυγούστου 1645[1][2][3] Ρόστοκ[2][5] |
Τόπος ταφής | Νέα Εκκλησία στο Ντελφτ |
Χώρα πολιτογράφησης | Ολλανδική Δημοκρατία |
Θρησκεία | Αρμινιανισμός Αρμινιανισμός[5] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[1] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Λέιντεν |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποιητής θεατρικός συγγραφέας international law scholar πολιτικός διπλωμάτης ιστορικός φιλόσοφος θεολόγος δικηγόρος διδάσκων πανεπιστημίου συγγραφέας[4] φιλόσοφος του δικαίου καθηγητής νομικής[5] νομικός |
Περίοδος ακμής | 1631[6] |
Περίοδος ακμής | 1598[7] - 1645[7] |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Maria van Reigersberch (από 1608)[5] |
Τέκνα | Cornelis de Groot Pieter de Groot[8][5] |
Γονείς | Jan Cornets de Groot[8][5] και Aeltje van Overschie[8][5] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | πρέσβης Pensionary (1613–1618)[5] |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Υπήρξε άριστος γνώστης των ελληνικών γραμμάτων, καλός ιστορικός, περίφημος θεολόγος και συγγραφέας. Το κύριο έργο του, πραγματικό Σύστημα Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, βαθύτατα επηρεασμένο από τους αρχαίους συγγραφείς,[10] είναι το De jure belli ac pacis (1625). Προηγουμένως είχε κυκλοφορήσει με αφορμή την αγγλοολλανδική διένεξη σχετικά με την ελευθερία των θαλασσών, τμήμα ανέκδοτης γνωμοδοτήσεώς του με το τίτλο Mare liberum (1608). Η όλη γνωμοδότηση βρέθηκε το 1868 και δημοσιεύτηκε με τον τίτλο De jure praede commentarius.[11]
Ο Ούγκο Γκρότιους θεωρείται "Πατέρας του Διεθνούς Δικαίου" επειδή ακριβώς είναι ο πρώτος που έγραψε ειδικά βιβλίο περί του αντικειμένου, έργο καθολικό και συστηματικό. Επί πλέον προχώρησε και στη διάκρισή του σε Φυσικό Δίκαιο και σε Θετικό Δίκαιο με επιμέρους διάκριση του δεύτερου ως προς την προέλευση σε Θείο Δίκαιο και Θετικό Δίκαιο (βούλησης ανθρώπων). Το δε τελευταίο σε Αστικό Δίκαιο και σε "Δίκαιο των Εθνών", ή Διεθνές Δίκαιο όπως ονομάζεται σήμερα.