Ο μπάρμπα-Γκοριό
μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ, 1835 / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μπαρμπα-Γκοριό (γαλλικός τίτλος: Le Père Goriot) είναι μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Ονορέ ντε Μπαλζάκ που δημοσιεύτηκε το 1835 και περιλαμβάνεται στις Σκηνές της ιδιωτικής ζωής της Ανθρώπινης κωμωδίας.[3]
Εικονογράφηση για έκδοση του 1897 | |
Συγγραφέας | Ονορέ ντε Μπαλζάκ |
---|---|
Τίτλος | Le Père Goriot[1] |
Γλώσσα | Γαλλικά |
Ημερομηνία δημιουργίας | 1835[1] |
Ημερομηνία δημοσίευσης | Μάρτιος 1835 |
Πολιτιστικό κίνημα | Ρεαλισμός |
Μορφή | μυθιστόρημα |
Σειρά | Η Ανθρώπινη κωμωδία |
Χαρακτήρες | Βωτρέν, Eugène de Rastignac, Vicomtesse de Beauséant, Anastasie de Restaud, Delphine de Nucingen, Jean-Joachim Goriot, Horace Bianchon, Maxime de Trailles και Judge Granville |
Τόπος | Παρίσι Γαλλία |
LC Class | OL85047W[2] |
Προηγούμενο | La señora Cornelia |
Επόμενο | Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Το έργο δημοσιεύτηκε αρχικά σε συνέχειες στο λογοτεχνικό περιοδικό Revue de Paris τον χειμώνα του 1834–35 και θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά μυθιστορήματα του Μπαλζάκ. Σηματοδοτεί την πρώτη συστηματική επανεμφάνιση χαρακτήρων που είχαν εμφανιστεί σε άλλα μυθιστορήματά του, μια τεχνική που διακρίνει όλη τη μυθοπλασία του Μπαλζάκ. Το μυθιστόρημα διακρίνεται ως υπόδειγμα ρεαλιστικής γραφής.
Η υπόθεση διαδραματίζεται στο Παρίσι το 1819, κατά τη διάρκεια της Παλινόρθωσης των Βουρβόνων, εποχή που έφερε βαθιές αλλαγές στη γαλλική κοινωνία και κατέστησε δυνατή μια κοινωνική κινητικότητα αδιανόητη κατά τη διάρκεια του Παλαιού καθεστώτος. Αφηγείται τη ζωή ενός ανθρώπου που κατά τη Γαλλική Επανάσταση πλούτισε από το εμπόριο αλλά ξόδεψε όλη του την περιουσία για να αποκαταστήσει τις δύο κόρες του με αριστοκρατικούς γάμους. Όμως, όταν δεν είχε τίποτε άλλο πια να προσφέρει, η παρουσία του έγινε ενοχλητική στα μάτια των γαμπρών του και ώθησε τις αχάριστες κόρες του να τον απαρνηθούν. Παράπλευρα με τη βασική πλοκή, η αφήγηση ακολουθεί τις αλληλένδετες ζωές και άλλων χαρακτήρων, όπως ενός μυστηριώδους εγκληματία που κρύβεται με το όνομα Βωτρέν, του φιλόδοξου φοιτητή νομικής Εζέν ντε Ραστινιάκ και άλλων, που τη συμπεριφορά τους καθορίζουν η φιλοδοξία, η ματαιοδοξία και η ιδιοτέλεια. Έτσι, το έργο παρουσιάζεται σαν ένα πανόραμα της γαλλικής κοινωνίας των αρχών του 19ου αιώνα. [4]
Το μυθιστόρημα είναι αφιερωμένο «στον μεγάλο και επιφανή Ετιέν Ζοφρουά ντε Σεν Ιλέρ».