Τάμαρ της Γεωργίας
Βασίλισσα της Γεωργίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Τάμαρ/Θάμαρ η Μεγάλη, γεωργ.: თამარ მეფე Τamar Mepe δηλ. Βασιλιάς (π. 1160 - 18 Ιανουαρίου 1213) από τον Οίκο των Βαγρατιδών Ιβηρίας ήταν suo jure βασίλισσα της Γεωργίας από το 1184 ως το 1213, στην ακμή της Γεωργιανής Χρυσής Εποχής. Έγινε η πρώτη γυναίκα που κυβέρνησε τη Γεωργία ιδίω δικαιώματι, πράγμα που εμφαίνεται από τον τίτλο της Mepe (Βασιλιάς), που αποδίδεται στην Τάμαρ από τις μεσαιωνικές Γεωργιανές πηγές.
Τάμαρ της Γεωργίας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | თამარ მეფე (Γεωργιανά) |
Γέννηση | 1166 Μτσχέτα |
Θάνατος | 18 Ιανουαρίου 1213 Tabakhmela |
Τόπος ταφής | Μοναστήρι Γκελάτι |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γεωργίας |
Θρησκεία | Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία |
Eορτασμός αγίου | 1 Μαΐου |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Δαβίδ Σοσλάν (1191–1207)[1] Γιούρι Μπογκολιούμπσκι (1185–1187)[2] |
Τέκνα | Γεώργιος Δ΄ της Γεωργίας Ρουσουντάν της Γεωργίας |
Γονείς | Γεώργιος Γ΄ της Γεωργίας[1][3] και Μπουρντουχάν της Αλανίας[1] |
Αδέλφια | Ρουσουδάν (κόρη του Γεωργίου Γ΄ της Γεωργίας) |
Οικογένεια | Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | κυβερνώσα βασίλισσα (1178–1213, Βασίλειο της Γεωργίας) |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Η Τάμαρ ανακηρύχθηκε διάδοχος και συγκυβερνήτης από τον πατέρα της Γεώργιο Γ΄ το 1178, αλλά αντιμετώπισε σημαντική αντίθεση από τους ευγενείς κατά την άνοδό της στον θρόνο με πλήρη εξουσία, μετά το τέλος τού πατέρα της. Η Τάμαρ ήταν επιτυχής στην εξουδετέρωση της αντίδρασης αυτής και ξεκίνησε μία δραστήρια εξωτερική πολιτική, επωφελούμενη από την παρακμή των εχθρικών Σελτζούκων. Στηρίχθηκε σε μία ισχυρή στρατιωτική ελίτ και βασισμένη στις επιτυχίες των προκατόχων της, εδραίωσε μία αυτοκρατορία που κυριάρχησε στον Καύκασο, μέχρι την κατάρρευσή της κάτω από τις επιθέσεις των Μογγόλων, μέσα σε δύο δεκαετίες από το τέλος της Τάμαρ.
Παντρεύτηκε δύο φορές: την πρώτη το 1185 τον Γιούρι πρίγκιπα του Νόβγκοροντ, τον οποίο διαζεύχθηκε δύο έτη μετά και έδιωξε από τη χώρα, αφού νίκησε τις απόπειρες πραξικοπήματός του που ακολούθησαν. Ο δεύτερος σύζυγός της ήταν ο Δαβίδ Σοσλάν πρίγκιπας της Αλανίας και από αυτόν απέκτησε δύο παιδιά, τον Γεώργιο και τη Ρουσουδάν, που τη διαδέχθηκαν.
Η βασιλεία της συνδέεται με μία περίοδο αξιοσημείωτων πολιτικών και στρατιωτικών επιτυχιών, αλλά και πολιτιστικών επιτευγμάτων. Αυτό, σε συνδυασμό με το ότι ήταν γυναίκα, συνέβαλε στη ρομαντική εξιδανίκευση της μορφής της στην Γεωργιανή τέχνη και στην ιστορική μνήμη. Παραμένει ένα σημαντικό σύμβολο στον Γεωργιανό λαϊκό πολιτισμό.