Υπερνημάτωση
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο όρος Υπερνημάτωση (αγγλ. Hyper-threading ή Hyper-threading Technology), αποτελεί την ονομασία που έδωσε η Intel στη τεχνολογία ταυτόχρονης πολυνημάτωσης που ανέπτυξε η ίδια και υλοποίησε για πρώτη φορά το Φεβρουάριο του 2002 στους επεξεργαστές Xeon και Pentium 4. Αργότερα, η συγκεκριμένη τεχνολογία ενσωματώθηκε μεταξύ άλλων και στις σειρές επεξεργαστών Itanium, Atom και Core.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η τεχνολογία αυτή της Intel, επιτρέπει την παράλληλη επεξεργασία δεδομένων (πολλές διεργασίες/νήματα ταυτόχρονα) στους επεξεργαστές που κατασκευάζει. Κάθε επεξεργαστικός πυρήνας, γίνεται αντιληπτός από το λειτουργικό σύστημα ως δυο λογικοί/φανταστικοί πυρήνες (συγκεκριμένα ένας πραγματικός επεξεργαστικός πυρήνας και ένας επιπλέον "λογικός"), και διαμοιράζει το φόρτο ανάμεσά τους όταν παρίσταται η ανάγκη. Η ουσιαστική λειτουργία της υπερνημάτωσης είναι η μείωση του αριθμού των εξαρτημένων εντολών στον δίαυλο μεταφοράς εντολών του επεξεργαστή.
Η υπερνημάτωση απαιτεί την ύπαρξη λειτουργικού συστήματος το οποίο όχι μόνο θα πρέπει να υποστηρίζει πολλαπλούς πυρήνες επεξεργασίας αλλά και να είναι ειδικά σχεδιασμένο να εκμεταλλεύεται τη τεχνολογία αυτή. Η Intel έχει συστήσει την απενεργοποίηση της εν λόγω λειτουργίας σε λειτουργικά συστήματα τα οποία δεν είναι βελτιστοποημένα για την τεχνολογία αυτή. Σήμερα, τα πιο ευρέως διαδεδομένα λειτουργικά συστήματα είναι άκρως βελτιστοποιημένα για τη συγκεκριμένη τεχνολογία.
Η υπερνημάτωση αποτελεί μια μορφή ταυτόχρονης πολυνημάτωσης η οποία εκμεταλλεύεται την υπερβαθμωτή αρχιτεκτονική (πολλαπλές εντολές οι οποίες επενεργούν σε διαφορετικά δεδομένα παράλληλα, δηλαδή ταυτόχρονα). Το λειτουργικό σύστημα αντιλαμβάνεται τον ένα πυρήνα επεξεργασίας ως δύο, και έτσι μπορεί να αποδώσει δύο διεργασίες με τη μία. Επίσης, δύο ή περισσότερες διεργασίες μπορούν να χρησιμοποιούν τους ίδιους πόρους συστήματος. Εάν μια διεργασία αποτύχει, τότε οι δεσμευμένοι πόροι ανακατανέμονται.