Φιλιππινοαμερικανικός πόλεμος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Φιλιππινοαμερικανικός πόλεμος ήταν μία στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των επαναστατημένων Φιλιππινέζων, η οποία συνέβη από το 1899 έως το 1902, στις Φιλιππίνες. Κατέληξε σε ήττα των επαναστατών και σε νίκη των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτι που οδήγησε στην σχεδόν 50χρονη Αμερικανική κατοχή των Φιλιππίνων (1898-1946).
Φιλιππινοαμερικανικός πόλεμος | |||
---|---|---|---|
Αμερικανικά στρατεύματα μάχονται έξω από την Μανίλα. | |||
Χρονολογία | Επίσημα: 5 Φεβρουαρίου 1899 – 4 Ιουλίου 1902 (ωστόσο οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν) | ||
Τόπος | Φιλιππίνες | ||
Αντιμαχόμενοι | |||
Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
Απολογισμός | |||
| |||
Άμαχοι Φιλιππινέζοι: Τουλάχιστον 200.000 πέθαναν κυρίως λόγω ασθενειών ή πείνας |
Οι Φιλιππινέζοι, έπειτα από πάνω από 300 χρόνια αποικιοκρατίας της Ισπανίας, επαναστάτησαν το 1896, ζητώντας ανεξαρτησία. Αν και η επανάστασή τους ήταν σχετικά ανεπιτυχής, το 1898 παρενέβησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, στον λεγόμενο Ισπανοαμερικανικό Πόλεμο του 1898. Οι Φιλιππινέζοι συνέδραμαν τους Αμερικανούς στον Πόλεμο αυτόν, ελπίζοντας σε απελευθέρωση από την Ισπανική κυριαρχία. Μάλιστα, στις 12 Ιουνίου του 1898 ο, ηγέτης των Φιλιππινέζων επαναστατών, Εμίλιο Αγκουινάλδο κήρυξε την σύσταση της Πρώτης Φιλιππινέζικης Δημοκρατίας. Ωστόσο, όταν η Ισπανία ηττήθηκε, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν παραχώρησαν ανεξαρτησία στις Φιλιππίνες, αλλά αντίθετα τις προσάρτησαν. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση της επαναστατικής κυβέρνησης, κηρρύσοντας πόλεμο κατά των Αμερικανών στις 5 Φεβρουαρίου του 1899.[1] Στους πρώτους μήνες της σύγκρουσης, ο Εμίλιο Αγκουινάλδο προσπάθησε να αντιμετωπίσει του Αμερικανικούς με συμβατικό πόλεμο, κάτι όμως που αποδείχθηκε μεγάλο λάθος, καθώς τα αμερικανικά στρατεύματα κατατρόπωσαν τον Φιλιππινέζικο στρατό. Έτσι, τον Νοέμβριο του 1899, ο επαναστατικός στρατός, αλλάζοντας τακτική, άρχισε την διεξαγωγή ανταρτοπολέμου. Καθοριστικό σημείο της σύγκρουσης υπήρξε η σύλληψη του Εμίλιου Αγκουινάλδου, στις 23 Μαρτίου του 1901. Ο πόλεμος συνεχίστηκε έως και τα μέσα του 1902, όταν τα Αμερικανικά στρατεύματα νίκησαν το μεγαλύτερο μέρος του Φιλιππινέζικου στρατού. Κάποιες εναπομείναντες αντιστασιακές εστίες θεωρήθηκαν τότε από την Αμερικανική κυβέρνηση ήσσονος σημασίας, αν και αυτές συνέχισαν να είναι ενεργές για αρκετά ακόμα χρόνια.[2][3]