Cirque du Soleil
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Τσίρκο του Ήλιου η Cirque du Soleil (Γαλλικά: sɪʁk dzy sɔ.lɛj, "Circus of the Sun" ή "Sun Circus") είναι μια εταιρεία ψυχαγωγίας με βάση το Μόντρεαλ και ο μεγαλύτερος σύγχρονος παραγωγός τσίρκου στον κόσμο.[1] Βρίσκεται στην περιοχή της πόλης Saint-Michel, ιδρύθηκε στο Μπαι-Σαιν-Πωλ στις 16 Ιουνίου 1984 από πρώην ερμηνευτές του δρόμου Γκι Λαλιμπερτέ και Ζυλ Εστιί-Κρουά.[2]
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Νομική μορφή | ιδιωτική εταιρία |
---|---|
Κλάδος | performing arts |
Ίδρυση | 1984 |
Ιδρυτής | Guy Laliberté, Gilles Ste-Croix και Daniel Gauthier |
Έδρα | Μόντρεαλ, Καναδάς |
Σημαντικά πρόσωπα | Stéphane Lefebvre |
Ιδιοκτήτης | TPG |
Υπάλληλοι | 5.020 |
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Προέρχεται από ένα συγκρότημα που παίζει με την ονομασία Les Échassiers (lez‿e.ʃa.sje, "The Waders"), έκαναν περιοδεία στο Κεμπέκ με διάφορες μορφές μεταξύ 1979 και 1983. Η αρχική οικονομική τους δυσκολία ανακουφίστηκε το 1983 από μια κυβερνητική επιχορήγηση από το Συμβούλιο Τεχνών του Καναδά για να εκτελέσει στο πλαίσιο των 450 χρόνων των εορτασμών του ταξιδιού του Ζακ Καρτιέ στον Καναδά.[3] Η πρώτη επίσημη παραγωγή τους Le Grand Tour du Cirque du Soleil ήταν επιτυχής το 1984, και αφού εξασφάλισε ένα δεύτερο έτος χρηματοδότησης, ο Λαλιμπερτέ προσέλαβε τον Γκάι Κάρον από το École nationale de cirque για να το αναδημιουργήσει ως "κατάλληλο τσίρκο". Η θεατρική, καθοδηγούμενη από χαρακτήρες προσέγγιση και η απουσία ερμηνευτικών ζώων βοήθησαν στον καθορισμό του Τσίρκου του Ήλιου ως του σύγχρονου τσίρκου ("nouveau cirque") που παραμένει ως σήμερα.[4]
Μετά από οικονομικές επιτυχίες και αποτυχίες στα τέλη της δεκαετίας του 1980, δημιουργήθηκε η Nouvelle Expérience - με τη διεύθυνση του Φράνκο Ντραγκόνε - που όχι μόνο έκανε το Τσίρκο του Ήλιου κερδοφόρο μέχρι το 1990, αλλά του επέτρεψε να δημιουργήσει νέες παραστάσεις.[5]
Το Τσίρκο του Ήλιου επεκτάθηκε γρήγορα τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, από μια παράσταση σε 19 παραστάσεις σε περισσότερες από 300 πόλεις σε κάθε ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική. Η εταιρεία απασχολεί 4.900 άτομα από 50 χώρες και αποφέρει ετήσια έσοδα περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια ΗΠΑ.[6][7] Οι πολλαπλές μόνιμες εκπομπές του Λας Βέγκας παίζουν μόνοι τους σε περισσότερους από 9.000 ανθρώπους τη νύχτα, το 5% των επισκεπτών της πόλης, προσθέτοντας στους πάνω από 100 εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν δει τις παραγωγές του Τσίρκου του Ήλιου σε όλο τον κόσμο.[8][9]
Το 2000, ο Λαλιμπερτέ εξαγόρασε τον Ντανιέλ Γκότιε και με 95% ιδιοκτησία συνέχισε να επεκτείνει τη μάρκα.[10][11] Το 2008, ο Λαλιμπερτέ μοιράστηκε το 20% του μεριδίου του μεταξύ των επενδυτικών ομίλων Istithmar World και Nakheel του Ντουμπάι, προκειμένου να χρηματοδοτήσει περαιτέρω τους στόχους της εταιρείας. Σε συνεργασία με αυτές τις δύο ομάδες, το Τσίρκο του Ήλιου είχε προγραμματίσει να κατασκευάσει μια κατοικία για παράσταση στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα το 2012 σε σκηνοθεσία του Γκάι Κάρον και του Μίχαελ Κίρρυ.[12][13] Ωστόσο, μετά τα οικονομικά προβλήματα του Ντουμπάι το 2010 που προκλήθηκαν από την ύφεση του 2008, ο Λαλιμπερτέ δήλωσε ότι το έργο είχε «τεθεί σε πάγο».[14] και ότι μπορεί να ψάχνει έναν άλλο οικονομικό συνεργάτη για να χρεώσει τα μελλοντικά σχέδια της εταιρείας. και ότι μπορεί ακόμη και να εξετάσει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει το 10% του μεριδίου του στην εταιρεία.[14] Το 2015, η TPG Capital, η Fosun Industrial Holdings,[15] και η Caisse de dépôt et placement du Québec αγόρασαν το 90% του Τσίρκου του Ήλιου, ενώ ο Λαλιμπερτέ διατήρησε το 10% της εταιρείας.[16] Η πώληση έλαβε κανονιστική έγκριση από την κυβέρνηση του Καναδά στις 30 Ιουνίου 2015.[17][18] Τον Φεβρουάριο του 2020, ο Λαλιμπερτέ πούλησε το 10% της ιδιοκτησίας της στην εταιρεία στο Caisse de dépôt et placement du Québec.[7]
Οι δημιουργίες της εταιρείας έχουν λάβει πολλά βραβεία και διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων τριών Drama Desk Awards.[19][20][21] επτά Primetime Emmy Awards.[22][23][24][25][26] πολλαπλά βραβεία Gemini.[27][28] Βραβείο Daytime Emmy.[29] ένα Βραβείο Juno.[30] και ένα αστέρι στην Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.[31] Το 2000, στο Τσίρκο του Ήλιου απονεμήθηκε το Βραβείο Εθνικού Κέντρου Τεχνών, ένα συνοδευτικό βραβείο των Βραβείων Παραστατικών Τεχνών του Γενικού Κυβερνήτη,[32] και το 2002 εντάχθηκε στην Λεωφόρο της Δόξας του Καναδά.[33]